Maria Magdalena jest dwunastokrotnie wspominana w Nowym Testamencie przez wszystkich czterech ewangelistów. Święty Łukasz wymienił ją jako pierwszą wśród kobiet, uwolnionych przez Jezusa „od złych duchów i od chorób”, które towarzyszyły mu w jego publicznej działalności, obok Joanny i Zuzanny (Łk 8,1-3). Po tym, gdy Jezus wypędził z niej siedem złych duchów, przyłączyła się do kręgu uczniów Jezusa Chrystusa.

Wszyscy czterej ewangeliści też zgodnie piszą o Marii Magdalenie jako o tej, która pierwsza przybyła do grobu Jezusa (Mk 16,1; Mt 28,1; Łk 24,10; J 20,1-3). Ewangeliści Marek i Jan to właśnie jej przypisali rolę pierwszej osoby, której ukazał się zmartwychwstały Jezus (por. Mk 16,9-10).

Święty Hipolit, teolog z początków III w., jako pierwszy nazwał Marię Magdalenę „apostołką apostołów”, ponieważ to ona pierwsza zaniosła im radosną wieść o zmartwychwstaniu Pana.

Maria Magdalena w tradycji zachodniej stała się patronką nawrócenia kobiet lekkiego prowadzenia, typem kobiety porzucającej życie nierządne, symbolem nowej Ewy, kobiety oczyszczonej przez pokutę i żyjącej, dzięki łasce Chrystusa zmartwychwstałego, nowym, świętym życiem.

Jest patronką magdalenek, kobiet szczerze pokutujących, uczniów i studentów, więźniów, sprowadzonych na złą drogę, fryzjerów, ogrodników, właścicieli winnic, sprzedawców wina, ołowników, bednarzy, tkaczy, rękawiczników, producentów perfum i pudru, dzieci mających trudności z chodzeniem; jest też wzywana w przypadku choroby oczu, zarobaczenia, niepogody.

W 2016 roku papież Franciszek zarządził, by podnieść rangę tego dotychczasowego wspomnienia dowolnego do święta liturgicznego. W dekrecie zwrócono uwagę na znaczenie świętej w ukazywaniu godności kobiet i ich roli w działalności ewangelizacyjnej Kościoła. Przypomniano też, że św. Grzegorz Wielki nazwał ją „świadkiem Bożego miłosierdzia”, a św. Tomasz z Akwinu „apostołką apostołów”.