Mt 9, 36-10, 8

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus, widząc wielkie tłumy ludzi, litował się nad nimi, gdyż byli udręczeni i porzuceni jak owce, które nie mają pasterza. Wtedy powiedział do uczniów: „Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało. Proście więc Pana żniwa, aby wysłał robotników na swoje żniwo”. Przywołał dwunastu uczniów i dał im władzę nad duchami nieczystymi, aby mogli je wyrzucać i uzdrawiać wszystkie choroby oraz dolegliwości. Takie są imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i jego brat Andrzej, Jakub, syn Zebedeusza, i jego brat Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Kananejczyk i Judasz Iskariota, który Go później zdradził. Tych Dwunastu Jezus posłał i nakazał im: „Nie chodźcie do pogan i omijajcie miasta samarytańskie. Idźcie natomiast do zagubionych owiec z narodu izraelskiego. Idźcie i głoście: Nadchodzi już królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych i wyrzucajcie demony. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie.

Troska Dobrego Pasterza

Jezus widzi nie tylko to, co zewnętrzne. On czyta w głębi ludzkich serc. Jest poruszony kondycją człowieka udręczonego życiem i porzuconego, czyli samotnego, zagubionego, niczyjego. On jako Dobry Pasterz pragnie otoczyć go swoją troskliwą miłością i mądrością. Pierwszym krokiem jest prośba o modlitwę w intencjach tych, którzy razem z Nim będą troszczyć się o ludzi zagubionych. Drugim – posłanie apostołów, a dziś innych powołanych. Jezus obdarza ich swoją bliskością i udziela im ze swojej władzy, ponieważ misję pełnią w Jego imieniu. Cechą powołanych ma być bezinteresowność. Wszystko darmo otrzymali od Boga, wszystko darmo mają dawać braciom.

Panie, i ja dziś proszę: Poślij robotników na swoje żniwo. Daj powołanym odwagę podjęcia tego daru i wierności otrzymanej łasce.