Jan Chrzciciel Scalabrini, właściwe imię Giovanni Battista Scalabrini, urodził się 8 lipca 1839 roku w małej wiosce koło Como. W seminarium diecezjalnym w Como studiował filozofię i teologię. Święcenia kapłańskie otrzymał w maju 1863 roku. Jako kapłan był profesorem i rektorem seminarium św. Abundiusza. W 1870 roku został mianowany proboszczem parafii św. Bartłomieja. W 1875 został wyświęcony na biskupa przez papieża Piusa IX i został biskupem Piacenzy.

Pracował w czasie epidemii cholery, odwiedzał chorych i więźniów, a także pomagał ubogim.

Jako pierwszy w sposób kompleksowy zadbał o duszpasterstwo włoskich migrantów udających do Stanów Zjednoczonych i Ameryki Południowej. Z myślą o nich założył zgromadzenia misjonarzy i misjonarek św. Karola Boromeusza, zwanych potocznie skalabrynianami. Skalabrynianie są dziś obecni w 32 krajach świata, posługując wśród migrantów wszystkich narodowości.

Generał skalabrynianów, ks. Lenoir Chiarello powiedział w wywiadzie dla Radia Watykańskiego, że Jan Chrzciciel Scalabrini „w sposób dalekowzroczny dostrzegał problemy społeczne”. „Tak właśnie było z migrantami. Widział, jak wyjeżdżają z Włoch i zastanawiał się, co może dla nich zrobić. Założył więc zgromadzenia skalabrynianów i skalabrynianek, a także stowarzyszenie świeckich, św. Rafała Archanioła. Zainspirował mnóstwo ludzi do pracy z włoskimi migrantami, miał do tego podejście całościowe” – mówił ks. Chiarello.

Jan Chrzciciel Scalabrini zmarł w opinii świętościw wieku 65 lat. Został beatyfikowany przez papieża Jana Pawła II w listopadzie 1997 roku.

W maju tego roku papież Franciszek postanowił zaliczyć go w poczet świętych pomimo braku drugiego cudu, wymaganego do kanonizacji, i ogłosił zwołanie konsystorza, który odbył się 27 sierpnia, podczas którego została ogłoszona data jego kanonizacji.

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 1 czerwca.

Artemides Zatti urodził się w 1880 roku w Boretto we Włoszech. W 1897 roku z rodziną wyemigrował do Argentyny i tam zaczął się uczyć w szkole salezjańskiej. W wieku 20 lat wstąpił do salezjanów.

Powierzono mu opiekę nad księdzem chorym na gruźlicę, który jednak zmarł w 1902 roku. Potem również zachorował na gruźlicę, skierowano go do szpitala misyjnego w Viedma. Gdy wyzdrowiał, pracował w szpitalnej aptece. Wkrótce w 1908 roku złożył śluby zakonne, opiekował się z chorymi, a w 1913 roku był inspiratorem budowy szpitala, jednak go zburzono, i rozpoczął kolejną budowę szpitala.

Zmarł w 1951 roku na raka w opinii świętości. Został pochowany w kaplicy salezjanów w Viedma.

Beatyfikował go papież Jan Paweł II w 2002 roku. 9 kwietnia tego roku papież Franciszek podpisał dekret uznający cud za wstwiennictwem bł. Artemiusza Zattiego, co otworzyło drogę do jego kanonizacji.

Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 15 marca.