Robert Schuman (1886-1963) był francuskim katolikiem zaangażowanym w politykę rozumianą jako misja i służba, akt posłuszeństwa woli Bożej, przeżywany na modlitwie i karmiony codzienną Eucharystią. Został aresztowany i był uwięziony przez Gestapo od 14 września 1940 r. do 12 kwietnia 1941 r. Udało mu się uciec i do końca wojny żył w ukryciu, szukając schronienia głównie w klasztorach. Po wielu dramatach, jakie przeżyła jego rodzina, chciał zostać księdzem. Przyjaciele jednak odradzali mu to, twierdząc, że „święci XX wieku noszą świeckie ubrania i dlatego świat potrzebuje zaangażowanych świeckich”. Był ministerem finansów, premierem, ministerem spraw zagranicznych i przewodniczącym Parlamentu Europejskiego. Według Schumana, „wartość Europy to Europa wartości”.

Robert Schuma po zakończeniu II wojny światowej został wybrany do Zgromadzenia Konstytucyjnego. Następnie jako deputowany objął ważne funkcje we francuskim rządzie: ministra finansów, ministra spraw zagranicznych, ministra sprawiedliwości, stając się moralnym punktem odniesienia dla kraju i angażując w tworzenie wspólnego systemu wzrostu gospodarczego i społecznego.

9 maja 1950 roku Schuman wygłosił ważne przemówienie nakreślające ideę współpracy europejskiej. Przemówienie to znane jest jako Deklaracja Schumana.

Wraz z Konradem Adenauerem i Alcide De Gasperim uważany jest za ojca założyciela zjednoczonej Europy. Ich praca doprowadziła do podpisania Traktatu Rzymskiego z 25 marca 1957 r., który ustanowił Europejską Wspólnotę Gospodarczą, która następnie przekształciła się we Wspólnotę Europejską, a w 1992 roku w Unię Europejską (UE). Przez aklamację został wybrany na pierwszego przewodniczącego nowego Parlamentu Europejskiego.

Jako gorliwy katolik prawie każdego ranka uczęszczał w Paryżu na Mszę, co powodowało, że przeciwnicy zarzucali mu działanie według wskazówek Watykanu. Szef francuskich socjalistów Guy Mollet szydził np., że „trójka” Schuman-Adenauer-de Gasperi stanowi czołowe gremium politycznych legionów „Vaticformu” – katolickiej przeciwwagi dla komunistycznego „Kominformu”, biura koordynującego politykę państw obozu sowieckiego.

W 1959 roku dopadła go ciężka choroba, która sprawiła, że musiał zrezygnować z pełnionych obowiązków. Zmarł 4 września 1963 r. w Scy-Chazelles, w wieku 77 lat.

Na podst. vaticannews.va, inf. wł.