„Odrodzenie kościoła i zespołu misjonarzy rozpoczyna się od remontu wieży wschodniej. Prace związane z odnawianiem zabytku wymagają dużych nakładów, a więc remont fasady z wieżami może zająć od dwóch do trzech lat. Mamy nadzieję, że w przyszłości jeden z najpiękniejszych zespołów barokowych w Wilnie otworzy się na pielgrzymów i gości miasta” – powiedział cytowany w komunikacie Mykolas Juozapavičius, ekonom Archidiecezji Wileńskiej.
W ramach przystosowania zespołu do potrzeb pielgrzymów, w pomieszczeniach klasztornych zostaną urządzone miejsca noclegowe, a przestrzeń kościelna zostanie przystosowana do organizacji imprez. Zostanie zachowana architektoniczna całość kościoła i klasztoru misjonarzy, terytorium będzie uporządkowane. Podobnym przykładem odnowienia i przystosowania obiektu zabytkowego jest kościół św. Michała i klasztor bernardynów, w którym obecnie mieści się Muzeum Dziedzictwa Kościelnego, centrum konferencyjne i sztuki oraz inne organizacje.
Zgromadzenie Księży Misjonarzy rozpoczęło budowę kościoła w 1695 roku. Budowa trwała 35 lat, gdyż brakowało funduszy. Podczas pożaru, który wybuchł w mieście w 1706 roku, spłonął dach świątyni. Budowa została wstrzymana w wyniku najazdu armii szwedzkiej w 1708 roku oraz epidemii dżumy w latach 1709-1710. Kontynuacja i dokończenie budowy dużego murowanego kościoła była możliwa dzięki funduszom przekazanym przez magnatów. Wśród takich fundatorów był kasztelan nowogrodzki Antoni Nowosielski, który sfinansował budowę wież i frontonu w 1722 r. W 1730 roku kościół został konsekrowany pod wezwaniem Wniebowstąpienia Pańskiego.
W latach 1750-1754 podwyższono wieże kościelne według projektu Jana Krzysztofa Glaubitza, w latach 1755-1756 powstała dobudówka, elementy te zostały bogato zdobione sztukaterią rokokową. Od tego czasu fasada główna kościoła niewiele się zmieniła, choć była wielokrotnie odnawiana.
Na podst. vilnensis.lt
