Drogie Rodziny!

Składam życzenia z okazji Międzynarodowego Dnia Rodziny. To kolejna okazja, aby o was pamiętać, mimo że rodzina to nie tylko jednodniowa rzeczywistość. Rodzina istnieje bez przerwy i bezterminowo. To dom, który zawsze czeka; relacja, która pozostaje; miłość, która ufa.

Można powiedzieć wiele pięknych i celnych słów o rodzinie. Są ważne i potrzebne. Ale aby te słowa naprawdę dotarły i dotknęły, muszą pochodzić od tego, kto widzi, słyszy, rozumie, współczuje. Bo jaki byłby sens powiedzenia głodnemu tylko wspaniałych słów o smaku i zapachu chleba; o przytulnym i ciepłym domu dla kogoś, kto doświadcza biedy?

Ostatnie lata dały wspólnocie Kościoła wiele okazji do zwrócenia uwagi na sprawy rodzin, nazwania wyzwań, ale także do podkreślenia miłości, której te wyzwania nie przysłaniają. Idziemy przez Rok Rodziny, którego jednym z celów jest, aby radość miłości odnowiła się w każdej rodzinie. W końcu jest to pragnienie każdej rodziny, jej siła. Podkreśla to papież Franciszek, który w imieniu całej wspólnoty Kościoła powiedział, że „siła rodziny „tkwi zasadniczo w tym, że rodzina jest zdolna kochać i uczyć miłości. Niezależnie od tego, jak dana rodzina może być poraniona, zawsze może się ona rozwijać wychodząc od miłości” (Amoris Laetitia 53).

Niezależnie od tego, jak dana rodzina może być poraniona… Te słowa wrażliwie dotykają każdą rodzinę. Bez względu na to, jakich trudności doświadcza teraz, bez względu na to, co nieodwracalnie wydarzyło się w przeszłości, wasze wysiłki, by kochać tu i teraz, mają sens i są bardzo potrzebne.

Często cytowane są słowa św. Teresy z Kalkuty, która powiedziała, że „wojna światowa i pokój zaczynają się w rodzinie”. Tak więc wysiłki każdej rodziny, aby przeznaczyć swój czas, wysłuchać, zrozumieć, akceptować, wybaczyć, ufać – to niezwykle ważny i niezastąpiony wkład w pokój na znacznie szerszą skalę: w naszym społeczeństwie, a nawet na świecie.

Drogie Rodziny, wszystkie jesteście ważne – nie tylko dzisiaj, ale i codziennie, nie tylko żyjące w harmonii, ale także poranione. Niech Bóg pomoże wam rozwijać się opierając się na miłości. Już teraz. Kochajmy tak jak potrafimy teraz. Niech radość miłości wzrasta w każdym domu. Miłości, która współistnieje z niedoskonałością i która może być prawdziwa i nieomylna, nawet będąc ograniczoną i ziemską (por. AL 113).

Biskup Arūnas Poniškaitis
Przewodniczący Rady ds. Rodziny Konferencji Episkopatu Litwy