Wigilia
Łk 1, 67-79
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Zachariasz, ojciec Jana, został napełniony Duchem Świętym i prorokował: „Niech będzie błogosławiony Pan, Bóg Izraela, bo swój lud nawiedził i wyzwolił. I wzbudził nam potężnego Zbawcę w domu swojego sługi, Dawida, zgodnie z tym, co zapowiadał od dawna ustami swych świętych proroków: że nas wybawi od naszych wrogów i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą, aby okazać miłosierdzie naszym ojcom i wspomnieć swe święte przymierze, przysięgę, jaką złożył naszemu ojcu Abrahamowi. I da nam, że wybawieni z rąk wrogów będziemy Mu służyć bez lęku, w świętości i sprawiedliwości wobec Niego przez wszystkie dni nasze. A ty, chłopcze, będziesz nazwany prorokiem Najwyższego; bo pójdziesz przed Panem przygotować Jego drogi. Jego ludowi dasz poznać zbawienie przez odpuszczenie mu grzechów. Dzięki miłosiernej litości naszego Boga nawiedzi nas z wysoka Wschodzące Słońce, które objawi się pogrążonym w ciemności i cieniu śmierci, i poprowadzi nas na drogę pokoju”.
Czas przyjęcia łaski
Po dziewięciu miesiącach milczenia, refleksji i kontemplacji Bożego działania Zachariasz odzyskuje mowę. Ten czas ciszy utworzył w Zachariaszu przestrzeń potrzebną do przyjęcia daru Ducha Świętego. Elżbieta i Jan przyjęli dar Ducha wraz z przybyciem do ich domu Maryi niosącej pod sercem Jezusa, natomiast Zachariasz przyjmuje go właśnie teraz. Pełen wdzięczności w mocy Ducha wyśpiewuje Bogu pieśń wdzięczności i błogosławieństwa. Modlitwa Zachariasza jest proroczym manifestem przyszłego Mesjasza, który przychodzi jako „z wysoka Wschodzące Słońce”, i pokazuje drogę Jana jako proroka przygotowującego drogę dla Pana. Podobnie jak Zachariasz, każdy ma swój czas w przyjmowaniu Bożych darów, łaski i Ducha.
Jezu, proszę Cię, abym nigdy nie utracił wrażliwości i otwartości serca na Twoje dary.
