90-lecie konsekracji kościoła w Podbrzeziu

2020-09-07, 15:55

Religia

wielkość czcionki Zmniejsz czcionkę Powiększ czcionkę
Wydrukuj
Email
Komentarzy (10)

Oceń ten artykuł

(11 głosów)

W Podbrzeziu, 6 września, odbył się tradycyjny IX Festyn Parafialny pt. „Wszystko na większą chwałę Bożą” z okazji odpustu Narodzenia Najświętszej Maryi Panny i 90-lecia konsekracji kościoła pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Podbrzeziu.

Uroczystość rozpoczęła się od Mszy Świętej w kościele pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Podbrzeziu. Mszy św. przewodniczył wileński biskup pomocniczy Darius Trijonis oraz dziekan dekanatu kalwaryjskiego ks. Jerzy Witkowski wspólnie z proboszczem parafii podbrzeskiej ks. Markiem Gładkim i wikariuszem ks. Józefem Makutem.

W czasie Mszy św. o oprawę muzyczną zadbał zespół parafialny „Randeo Anima” oraz organistka Wioleta Paszkowska. Po Mszy św. wszyscy wierni udali się na procesję eucharystyczną wokół kościoła.

Z okazji jubileuszu do obrazu Matki Bożej Podbrzeskiej parafianie wnieśli wotum wdzięczności.

„Z okazji naszej dzisiejszej uroczystości, pragniemy dziękować Bogu za 90-lecie konsekracji naszej świątyni parafialnej. Wyrażamy też naszą wdzięczność Matce Bożej Podbrzeskiej za opiekę nad naszym kościołem i całą naszą parafią poprzez wotum, które zostało poświęcone przez księdza biskupa, a potem zostanie zawieszone przy obrazie Matki Bożej Podbrzeskiej. W tym wotum chcemy zawrzeć całą naszą wdzięczność, miłość i zaufanie do Matki naszych życiowych dróg, a także Tej, która jak nikt inny dobrze zna trudną historię naszej Ziemi Podbrzeskiej, naszych rodzin, często mieszanych wyznaniowo i narodowościowo, naszych serc, często dotkniętych niesprawiedliwością i brakiem pokoju – powierzmy to co stanowi naszą codzienność – chwile radości i smutku, zwycięstw i upadków. Powierzamy nasze dzieci i młodzież z prośbą, aby ich życie było błogosławione i pełne zaufania Bogu. Matko Podbrzeska, która ukazujesz nam, że jedyną drogą do Boga jest Twój Syn, pomagaj nam wszystkim kroczyć zawsze drogą wiary i szukać pomocy jedynie u Boga” – czytamy w komentarzu o wniesienie wotum.

Po uroczystej Mszy św. wszyscy udali się na plac przy domu parafialnym, gdzie syrena alarmowa straży pożarnej dała sygnał do rozpoczęcia uroczystości odpustowej. Podczas święta wystąpili m.in. zespół „Randeo Anima” oraz zespół „Przyjaciele” z Mickun.

***

Historia podbrzeskiego kościoła

Pierwszy kościół w Podbrzeziu wybudowano w 1484 roku. Przez kolejne wieki kościół był odnawiany czy też budowany od nowa. W 1860 roku w centrum Podbrzezia (w miejscu, gdzie znajduje się obecnie budynek starostwa podbrzeskiego) został wybudowany nowy kościół. Służył on wiernym do tragicznych wydarzeń 1866 r. W marcu tego roku kościół katolicki został zamieniony na cerkiew prawosławną, a wiernych przepisano na prawosławie. Przez 40 lat mieszkańcy Podbrzezia i okolic nie mieli swojej świątyni.

Sytuacja zaczęła się zmieniać w 1905 roku. Na mocy ukazu cara Mikołaja II z dnia 17 kwietnia 1905 roku w sprawach religijnych prawie cała ludność fikcyjnej parafii prawosławnej stała się znowu katolicką. Pod koniec tego roku do parafii został skierowany ks. Wincenty Taszkunas, który początkowo Msze św. odprawiał w pałacu Jeleńskich. W tym też czasie uzyskano pozwolenie na budowę kościoła pod warunkiem, że nowa świątynia stanie w odległości co najmniej jednej wiorsty od cerkwi prawosławnej (1 wiorsta to około 1 km).

W 1906 r. proboszczem w Podbrzeziu został ks. Adam Zaremba. W tym czasie, państwo Jeleńscy z Glinciszek ofiarowali ziemię w zaścianku Stelinka pod budowę kościoła i cmentarza. Ale zanim wybudowano kościół, wybudowano drewnianą kaplicę, którą poświęcił biskup wileński Edward Ropp 22 marca 1906 r. Znajdowała się ona na terenie obecnego podbrzeskiego cmentarza (mniej więcej w tym miejscu, gdzie znajduje się grób ks. Antoniego Weryka). Wtedy też powstał Komitet Budowy Kościoła. Rozważano różne projekty. Początkowo miał to być nieduży kościół drewniany, potem planowano wybudować świątynię na wpół murowaną, na wpół drewnianą. Ostatecznie zdecydowano, że będzie to kościół cały murowany.

3 czerwca 1907 roku Jego Ekscelencja Biskup Wileński Edward de Ropp poświęcił fundament i kamień węgielny pod nowy kościół w pobliżu Podbrzezia, w zaścianku Stelinka (Szylinie). Równocześnie tego dnia odprawił pierwszą Mszę św. na tymże fundamencie.

We wrześniu tego roku nowym proboszczem w Podbrzeziu został ks. Wincenty Wojtekunas, który wybudował cegielnię i rozpoczął budowę kościoła, wg projektu inżyniera Piotrowskiego. Miał to być kościół w kształcie krzyża w stylu bałtycko-gotyckim (czyli neogotyk), z czerwonej cegły, o jednej wieży i kryty ocynkowaną blachą. Do wybuchu I wojny światowej mury kościoła wybudowano do wysokości bocznych naw. W czasie wojny część materiałów budowlanych była rozkradziona.

Ponieważ pierwszy plan budowy kościoła w czasie wojny zaginął, a także biorąc pod uwagę trudne warunki pieniężne po wojnie, architekt Paprocki sporządził inny plan budowy kościoła. Obniżył o kilka metrów ściany kościoła, zaprojektował drewniany sufit i dwie wieże. W 1920 roku rozpoczęto dalszą budowę kościoła. Od lipca 1928 roku proboszczem był ks. Władysław Brzozowski, który zajmował się zbieraniem materiałów budowlanych. 5 lipca 1929 roku do Podbrzezia przybył nowy proboszcz – ks. Stanisław Kuderewski. W tym roku świątynię wybudowano do wysokości dachu. W 1930 r. wykonano konstrukcję dachową, pokryto dach ocynkowaną blachą, otynkowano kościół, zrobiono okna, drzwi, trzy prowizoryczne ołtarze, cementową posadzkę.

8 września 1930 roku, w uroczystość Narodzenia Najświętszej Maryi Panny Jego Ekscelencja Arcybiskup Metropolita Wileński Romuald Jałbrzykowski, konsekrował (poświęcił) nowy kościół w Podbrzeziu pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusa.

15 lutego 1931 ks. kanonik Żebrowski, w kościele erygował (poświęcił) Drogę Krzyżową. Wiosną tegoż roku wybudowano frontową część kościoła z wieżami. W październiku 1931 roku sprowadzono Węgrowa (z odlewni Jakuba Kruszewskiego) trzy dzwony, które zawieszono w wieży kościelnej: największy „św. Piotr i Paweł” i dwa mniejsze – „św. Franciszek” i „św. Kazimierz”. W czasie II wojny światowej dwa mniejsze dzwony zostały wywiezione przez Niemców. Został tylko jeden dzwon, którego nie dało się zdjąć – to „św. Piotr i Paweł”. Na nim jest napis: „Jeśli głos mój usłyszycie, nie zatwardzajcie serca wasze”. Jest to dzwon, którego dźwięk słyszymy w każdą niedzielę.

W kościele też znajduje się cudowny obraz Matki Bożej Podbrzeskiej, który powstał najprawdopodobniej w XVIII w. w słuckiej szkole ikonopisarstwa. Początkowo znajdował się w starym kościele, zamienionym na cerkiew. Kiedy, w 1884 roku cerkiew się spaliła, ocalała jedyna ściana, na której wisiała ikona Matki Bożej Podbrzeskiej. Według tradycji została ona uratowana przez miejscowych Żydów. Gdy wybudowano nową cerkiew, ikonę zawieszono w nowej świątyni. W czasie I wojny światowej duchowieństwo prawosławne opuściło świątynię pozostawiając podbrzeską ikonę. Ówczesny proboszcz, ks. Wincenty Wojtekunas przy pomocy niemieckiego oficera, katolika, zniszczony wizerunek Matki Bożej zabrał i umieści w drewnianej tymczasowej kaplicy. Przed poświęceniem naszego kościoła, w 1929 roku staraniem ks. Stanisława Kuderewskiego ikona Matki Bożej Podbrzeskiej została odnowiona przez malarkę Bałzukiewiczównę. Po prawie 90 latach, w 2017 r. ikona Matki Bożej Podbrzeskiej była na nowo odrestaurowana, przez p. Annę Szymańską i prawnuczkę fundatorów ziemi kościelnej, państwa Jeleńskich, Agnieszkę Przełomiec. Prace konserwatorskie zostały sfinansowane przez Fundację „Mosty”.

Księża, którzy pracowali w kościele podbrzeskim:

Koniec 1905 r.-1906 r. – ks. prob. Wincenty Taszkunas (kun. Vincentas Taškunas)
1906-1907 – ks. prob. Adam Zaremba
1907-1928 – ks. prob. Wincenty Wojtekunas (kun. Vincentas Voitekunas)
1925 – ks. wik. Józef Woźny
1928-1929 – ks. prob. Władysław Brzozowski
1929-1937 – ks. prob. Stanisław Kuderewski
1933-1934 – ks. wik. Hilary Daniłłowicz
1934-1937 – ks. wik. Bronisław Siepak
1937-1939 – ks. prob. Stanisław Szczemirski
1938 – ks. wik. Justyn Saul
1938 – ks. wik. Konstanty Molis
1939 – ks. wik. Antoni Kujawa
1939-1944 – ks. prob. Antoni Borysowicz
1939-1940 – ks. wik. Wacław Maciulewicz
1940-1943 – ks. wik. Jan Mąka
1943-1944 – ks. wik. Bronisław Sadowski
1943-1944 – ks. wik. Roman Panocha
1944-1945 – ks. wik. Stefan Reguła
1945 – ks. prob. Paweł Matulewicz
1945-1948 – ks. prob. Wacław Maciulewicz
1946-1948 – ks. wik. Wincenty Joszukas (kun. Vincentas Jošukas)
1948-1954 – ks. prob. Stanisław Woronowicz
1948-1954 – ks. Jan Osterjko
1954-1957 – ks. prob. Wieńczysław Łuksza
1957-1968 – ks. prob. Antoni Weryk
1968-1969 – s. Sylwester Małachowski – tymczasowo
1969 – Ks. Kazimeras Pukėnas – tymczasowo
1969-1973 – ks. prob. Dominik Akstinas
1973-1977 – ks. prob. Nikodem Jaura
1977-1978 – ks. prob. Jonas Grigaitis OP
1978-1980 – ks. prob. Kazimeras Vaičionis
1980-1988 – ks. prob. Donatas Valiukonis SJ
1988-1989 – ks. prob. Petras Tarvydas
1989-1990 – ks. prob. Stanislovas Idzelis
1990-1997 – ks. prob. Algis Kazlauskas
1997-2004 – ks. prob. Rolandas Valskys
2004-2012 – ks. rob. Zenonas Patiejūnas
Od 2012 – ks. prob. Marek Gładki
Od 2017 – ks. wik. Józef Makut

View the embedded image gallery online at:
http://l24.lt/pl/religia/item/347882-90-lecie-konsekracji-kosciola-w-podbrzeziu#sigProGalleria8c6c7ada78

Etykiety

Artykuły powiązane

Zajęcia plastyczne „Malowanie Niepodległej Polski oczyma dzieci” w Podbrzeziu	Święto sportu sprawnych inaczej „Jesteśmy” w Podbrzeziu
Aniołowie i święci balowali w Podbrzeziu	Odpust w parafii Wszystkich Świętych w Wilnie

Komentarze

#10 ja 2020-09-18 20:47

Uroczystość miała wspaniały przebieg i stała się przyczyną wielkiej radości i duchowego wzmocnienia parafian.

Cytować | Zgłoś administratorowi

#9 z Wilna 2020-09-17 01:14

Pierwszy kościół w Podbrzeziu wybudowano już w 1484 roku i od tamtych dawnych lat mieszkańcy mieli u siebie Dom Boży. Obecny kościół zaniedługo bo za 10 lat - czas szybko zleci - będzie świętował 100 lecie istnienia i obchody na pewno będą miały jeszcze bardziej podniosły charakter.

Cytować | Zgłoś administratorowi

#8 Ewa Warszawa 2020-09-13 21:26

Dzięki bogatej relacji fotograficznej można się poczuć uczestnikiem uroczystości w Podbrzeziu. Wspaniała uroczystość, a wszystko na większą chwałę Bożą.

Cytować | Zgłoś administratorowi

#7 Janina 2020-09-12 10:49

Losy obrazu Matki Bożej Podbrzeskiej same w sobie są fascynującą historią, te zmiany miejsca, cudowny ratunek przed spaleniem i zniszczeniem, ratunek w czasach pierwszej i drugiej wojny światowej, aż po umieszczenie w nowym kościele i renowację, żebyśmy dziś mogli się cieszyć całym pięknem tego świętego wizerunku.

Cytować | Zgłoś administratorowi

#6 Priest 2020-09-10 20:00

Dramatyczna historia Domu Bożego

Cytować | Zgłoś administratorowi

#5 Watcher 2020-09-09 22:09

Czy można obejrzeć gdzieś stare zdjęcia z ubiegłych lat?

Cytować | Zgłoś administratorowi

#4 Etna 2020-09-08 22:41

"kawał" historii

Cytować | Zgłoś administratorowi

#3 Anna 2020-09-08 17:13

Matko Boża Podbrzeska, dzięki za opiekę nad naszym kościołem i całą naszą parafią. Polecamy się Twej opiece na dalsze lata.

Cytować | Zgłoś administratorowi

#2 PL-LT 2020-09-08 09:22

Uroczystość z rozmachem, wielkie święto parafian i duża radość dla lokalnej wspólnoty wiernych.

Cytować | Zgłoś administratorowi

#1 Teresa 2020-09-07 23:37

Solidnie udokumentowana i opisana historia kościoła w Podbrzeziu. Niech przez kolejne dziesięciolecia nad okolicą rozbrzmiewa głos dzwonu, na którym zapisano sentencję: „Jeśli głos mój usłyszycie, nie zatwardzajcie serca wasze”.

Cytować | Zgłoś administratorowi

Odśwież komentarze
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.

Dodaj komentarz

JComments

Powrót na górę