Jezus zabrał trzech wybranych uczniów: Piotra, Jakuba i Jana na górę (ewangelie nie podają nazwy góry, przyjmuje się, że była to góra Tabor), gdzie zobaczyli Go w nieziemskiej chwale, rozmawiającego z Mojżeszem i Eliaszem. Na niebie ukazał się obłok, z którego odezwał się głos: „To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie”.
Chrystus okazał się tym, kim jest w swojej naturze i istocie – Synem Bożym. Przemienienie pozwoliło apostołom zrozumieć, jak mizerne i niepełne są ich wyobrażenia o Bogu. Chrystus przemienił się na oczach apostołów, aby w dniach próby ich wiara w Niego nie zachwiała się.
Przemienienie Pańskie, zwane jest też epifanią lub teofanią.
Uroczystość Przemienienia Pańskiego dla Kościoła katolickiego wprowadził papież Kalikst III z podziękowaniem Panu Bogu za zwycięstwo nad Turkami pod Belgradem w dniu 6 sierpnia 1456 r. Jednak lokalnie obchodzono to święto na Zachodzie już w VII wieku. W Polsce święto znane jest od XI wieku.
