„Pozdrawiam serdecznie Polaków. Dzisiaj przypada liturgiczne wspomnienie świętego Brata Alberta Chmielowskiego, opiekuna ubogich. Pomagał on bezdomnym i zmarginalizowanym powracać do godnego życia w społeczeństwie. Na wzór świętego Franciszka z Asyżu nazywany jest polskim „biedaczyną”. Jego życiową dewizą było zawołanie: „Być dobrym jak chleb”. Naśladujmy go w bratniej miłości, niosąc pomoc głodnym, zagubionym życiowo, ubogim, potrzebującym, a zwłaszcza bezdomnym. Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus” – powiedział Ojciec Święty, pozdrawiając Polaków podczas środowej audiencji.
Adam Chmielowski urodził się 20 sierpnia 1845 r. w Igołomii pod Krakowem. Kształcił się w szkole kadetów w Petersburgu, następnie w gimnazjum w Warszawie, a w latach 1861-1863 studiował w Instytucie Rolniczo-Leśnym w Puławach. Razem z młodzieżą tej szkoły wziął udział w Powstaniu Styczniowym. W przegranej bitwie pod Mełchowem został ranny, w wyniku czego amputowano mu nogę. Wydostawszy się z niewoli, udał się do Paryża, gdzie podjął studia malarskie. Potem przeniósł się do Belgii i studiował inżynierię w Gandawie. Po amnestii w 1865 r. przyjechał do Warszawy, gdzie rozpoczął studia malarskie, które kontynuował w Monachium. Wrócił do kraju w 1874 r.
W 1880 r. nastąpił duchowy zwrot w jego życiu – postanowił oddać swe życie na wyłączną służbę Bogu. Wstąpił do Zakonu Jezuitów. Po pół roku opuścił nowicjat i wyjechał na Podole do swego brata Stanisława. Tam związał się z tercjarstwem św. Franciszka z Asyżu i prowadził pracę apostolską wśród ludności wiejskiej. W 1884 r. wrócił do Krakowa. Poświęcił swe życie służbie bezdomnym i opuszczonym. 25 sierpnia 1887 roku Adam Chmielowski przywdział szary habit tercjarski i przyjął imię brat Albert. Rok później złożył śluby tercjarza. Założył Zgromadzenie Braci Albertynów i Sióstr Albertynek (oparte na regule św. Franciszka z Asyżu), które opiekowało się ogrzewalniami dla bezdomnych. Zakładał również domy dla sierot, kalek, starców i nieuleczalnie chorych. Pomagał bezrobotnym organizując dla nich pracę.
Zmarł 25 grudnia 1916 r. w Krakowie w opinii świętości. W 1983 r. został beatyfikowany, a cztery lata później – kanonizowany.
