Michał Sopoćko urodził się 1 listopada w roku 1888 w Juszewszczyźnie (obecna Białoruś). Po ukończeniu szkoły wstąpił do Seminarium Duchownego w Wilnie. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1914. Służbę kapłańską sprawował w Taboryszkach, potem jako kapelan Wojska Polskiego w Warszawie i Wilnie. Pełnił obowiązki ojca duchownego w Seminarium Duchownym w Wilnie. Najdłużej pracował jako profesor teologii pastoralnej na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie i w Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku.
Ks. Michał Sopoćko był spowiednikiem i kierownikiem duchowym siostry Faustyny, a po jej śmierci przyczynił się do propagowania kultu Miłosierdzia Bożego. Był nie tylko jego głosicielem, ale również dał podstawy teologiczne tego kultu. Opublikował szereg dzieł o Miłosierdziu Bożym, zabiegał o ustanowienie święta. To ks. Sopoćko zlecił malowanie obrazu Jezusa Miłosiernego na początku 1934 r. wileńskiemu artyście malarzowi prof. Eugeniuszowi Kazimirowskiemu według objawień św. Faustynie.
Podczas II wojny światowej w podwileńskim Czarnym Borze spędził ponad dwa lata (19942-1944). Ukrywał się tu od hitlerowców, którym naraził się ratując Żydów. Po wznowieniu w 1944 roku działalności Seminarium Duchownego w Wilnie wykładał w nim aż do jego zamknięcia w 1945 roku. Udzielał się też w duszpasterstwie przy kościele św. Jana, katechizował. Zagrożony aresztowaniem za tę działalność wyjechał w 1947 roku do Białegostoku. Wykładał w miejscowym seminarium. Do końca swych dni uczestniczył aktywnie w życiu diecezji, pracował naukowo, publikował. Zmarł 15 lutego 1975 r. w Białymstoku. Uroczysta beatyfikacja ks. Michała Sopoćki odbyła się w 2008 roku w Białymstoku w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, gdzie też spoczywają szczątki błogosławionego.
Pierwszy na świecie kościół pod wezwaniem bł. Michała Sopoćki został poświęcony na Litwie, a dokładniej na Wileńszczyźnie – 15 lutego 2016 roku w Czarnym Borze w rejonie wileńskim.
Ten błogosławiony jest też patronem wileńskiego hospicjum – jedynego na Litwie.
