Po nabożeństwie odbędzie się koncert sakralnej muzyki współczesnej, podczas którego rozbrzmiewać będą utwory trzech litewskich kompozytorów: Gintarasa Samsonasa pięć części Mszy św. „Missa Pro Annis Sescentis Archicathedae Basilicae Kaunensis", Vidmantasa Bartulisa „Credo" i Algirdasa Martinaitisa „Hymn na cześć 600-lecia chrztu Żmudzi".
Za czasów radzieckich, w 1950 r., katedra została zamknięta i przekształcona w magazyn. Wtedy też, 29-30 czerwca 1950 r. wysadzono w powietrze stojące na szczycie fasady figury świętych – Stanisława, Heleny i Kazimierza. Usunięto także liczne tablice pamiątkowe w języku polskim. W kolejnych latach w klasycystycznej świątyni, zaprojektowanej przez wileńskiego architekta Wawrzyńca Gucewicza, odbywały się koncerty organowe. Od 4 czerwca 1956 roku katedra służyła jako galeria obrazów. Urnę z relikwiami św. Kazimierza przeniesiono do kościoła pw. śś. Piotra i Pawła.
W październiku 1988 roku kardynał Vincentas Sladkevičius wspólnie z biskupami i kapłanami celebrował Mszę św. przy zamkniętych drzwiach katedry, w której trwały prace remontowe. W 1989 r. katedra została oficjalnie przekazana Kościołowi. Dzień 3 lutego został ogłoszony w archidiecezji wileńskiej jako dzień postu i pokuty. Natomiast 5 lutego odbyła się uroczystość ponownego poświęcenia kościoła. Rekonsekracji najważniejszej świątyni w archidiecezji dokonał arcybiskup Julijonas Steponavičius. W tym samym roku, 4 marca, odbyła się procesja przeniesienia relikwii św. Kazimierza Królewicza do kaplicy w katedrze. Po czterech latach odtworzono m. in. posągi na szczycie fasady. Tutaj 4 września 1993 roku papież Jan Paweł II – spotkaniem z przedstawicielami litewskiego duchowieństwa – rozpoczął apostolską wizytę w krajach bałtyckich.
Katedra w archidiecezji jest kościołem głównym, matką wszystkich innych świątyń. Mimo że Wilno jest miastem wielonarodowym, a każdy piąty mieszkaniec stolicy jest Polakiem, nabożeństwa w wileńskiej archikatedrze są odprawiane wyłącznie w języku litewskim.
Teresa Worobiej
