Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie,

Święta Bożego Narodzenia wnoszą w nasze serca dużo radości. Każdy stara się w tym czasie wrócić do domu. W kościołach widzimy szczęśliwe rodziny – dzieci, rodzice i dziadkowie z miłością życzą sobie wzajemnie pokoju Chrystusa. Łamiąc się opłatkiem, myślami i sercem łączymy się przy stole rodzinnym z tymi, którzy są daleko. Wspominamy bliskich, którzy odeszli do Wieczności, i wierzymy, że są razem z nami. Staramy się w tym okresie odwiedzić samotnych ludzi i zaprosić ich do wigilijnego czy bożonarodzeniowego stołu, chcemy bowiem, aby w tym czasie nikt nie został sam. Jakże radosne są te święta i wspólne przeżywanie miłości!

A kto jest przyczyną i źródłem tego święta, kim jest ten, który nas wszystkich gromadzi w jednym miejscu, zwołuje do domu? Jest to Boże Dzięciątko, urodzone w Betlejem i położone w żłobie. Zabrakło Mu miejsca w zagrodzie, jednakże tam, gdzie Ono przychodzi na świat, jest nasz prawdziwy dom. Jest to dom, z którego zostaliśmy wygnani na skutek grzechu Ewy i Adama, a w którym każdy z nas jest oczekiwany ponownie, Bóg bowiem ulitował się nad swoimi ludźmi.

Chcąc pojąć istotę Bożego Narodzenia, powinniśmy każdego roku na nowo otworzyć swoje serca. Niech dotrze do niego radosny hymn anielski: „Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom dobrej woli!“. Głosi on, że Bóg nas kocha. Jezus jest wcieleniem Słowa Bożego, a to Słowo jest Miłością. Miłość Boga uznajemy za najważniejszą przyczynę, dla której w noc bożonarodzeniową Syn Boży urodził się jako Człowiek, w zupełności podobny do nas, z wyjątkiem grzechu.

Jednakże nasuwa nam się samo pytanie: dlaczego mimo to doznajemy tylu przeciwności losu i cierpienia? Dlaczego stykamy się z niesprawiedliwością i nędzą? Dlaczego widzimy tak dużo zaniedbania i bezradności? Czy Bóg się rozmyślił? Czy odsunął się od nas?

Bóg jest z nami, jest blisko. Ta nowina jest prawdziwa również dziś. Jezus nie usunął ze świata biedy i różnych problemów. On sam się urodził i żyje w ubóstwie, aby głosić: Bóg jest z nami również wtedy, gdy borykamy się z trudnościami.

Ta bliskość Boga napawa nas nadzieją, z którą wkraczamy w Nowy Rok. Bóg przezwyciężył śmierć i grzech, dlatego w swoim czasie nie pozostanie cierpienia i trudności, nie pozostanie śmierci i niesprawiedliwości. Tej nocy, gdy w Betlejem narodził się Jezus, błysnął pierwszy promień jutrzenki, która jest początkiem wiecznego dnia. Żyjemy w tej jutrzence i mimo że nie dostrzegamy jej oczami naszego ciała, możemy ją widzieć oczyma wiary.

W tym roku błogosławionym został ogłoszony syn naszego kraju biskup Teofil. Pielgrzymi z naszej archidiecezji razem z wiernymi z całej Litwy modlili się w Fatimie i dziękowali Maryi za jej opiekę. W tym roku nie tylko zwiększyła się liczba wstępujących do seminarium, lecz poszerzyło się grono pasterzy archidiecezji. Dziękujmy Bogu i nadal prośmy Go, aby wyprawił robotników do swego żniwa, ponieważ On słucha naszych modlitw.

W przyszłym roku czekają na nas radosne wydarzenia: Jubileusz Matki Boskiej Trockiej, Patronki Litwy, oraz stulecie Państwa Litewskiego. Żywimy nadzieję, że doczekamy wizyty Ojca Świętego na Litwie. Bądźmy uczestnikami tych ważnych wydarzeń, a przede wszystkim – bądźmy świadkami zbawienia. Swoim nawróceniem i uczynkami miłości nieśmy nadzieję dla świata: Bóg jest z nami, On pozostaje z nami przez wszystkie dni do końca świata.

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia!

+ Gintaras Grušas
Arcybiskup metropolita wileński

+ Arūnas Poniškaitis
Biskup pomocniczy Archidiecezji Wileńskiej

+ Darius Trijonis
Biskup pomocniczy Archidiecezji Wileńskiej