Urodził się w chrześcijańskiej rodzinie około 588 roku w Chatelac koło Limoges, był kowalem i zdolnym złotnikiem, również na dworze królewskim.
Przyjął święcenia kapłańskie, w 640 roku otrzyma sakrę biskupią, a za rok został biskupem w Noyon. Podjął się chrystianizacji terenów Flandrii. Zmarł 1 grudnia w 660 roku. Jego ciało sprowadzono uroczyście do Noyon dopiero w 1952 roku.
Zostawił po sobie spisane kazanie z czasu zwalczania praktyk pogańskich, homilię na Sąd Ostateczny oraz napisany w 645 r. list, w którym uprasza o modlitwę św. Dezyderiusza, biskupa Bourges i powiernika króla Dagoberta.
Kult Eligiusza rozpowszechnił się w średniowieczu i nie tyle dlatego, że był biskupem, ile z tej przyczyny, że był rzemieślnikiem i jako taki został policzony między świętych. Złotnicy i artyści w metalach obrali go sobie we wszystkich krajach Europy za patrona. Ponoć jeszcze dziś niektórzy rzemieślnicy na Zachodzie w dniu 1 grudnia wstrzymują się od pracy. Czczono go także jako patrona szpitali, kowali, mechanikówi blacharzy, dorożkarzy, handlarzy końmi.
W ikonografii św. Eligiusz przedstawiany jest w stroju biskupa, także jako złotnik i kowal.
Na podst. brewiarz.pl, pl.wikipedia.org
