Pragnąc, by Kościół i świat z Maryją przeżył adwent Wielkiego Jubileuszu 2000 r., uczył: „Błogosławiona Dziewica Maryja w dalszym ciągu >>przoduje<< ludowi Bożemu. Jej wyjątkowe >>pielgrzymowanie wiary<< wciąż staje się punktem odniesienia dla Kościoła, dla osób i wspólnot, dla ludów i narodów, poniekąd dla całej ludzkości“. (RM 6) oraz ,,Kościół widzi Ją po macierzyńsku obecną i uczestniczącą w [...] w nieustannej walce dobra ze złem, aby nie >>upaść<<“, a w razie upadku, aby >>powstać<<“ (RM 52). Ponadto 7 VI 1987 r. zapoczątkował obchody Roku Maryjnego. Na jego zakończenie, 5 VII 1988 r., wołał: ,,Smok nie jest silniejszy od Niewiasty-Maryi“. 13 V 1989 r. podpisał dekret o heroiczności praktykowanych przez Hiacyntę i Franciszka cnót: wiary, nadziei i miłości względem Boga i bliźniego, a także cnót kardynalnych: roztropności, sprawiedliwości, umiarkowania, męstwa.
Pod opieką Maryi
13 V 1991 r. Jan Paweł II udał się po raz drugi do Fatimy. Okazją była dziesiąta rocznica zamachu oraz nowa sytuacja geopolityczna. Z 9 na 10 XI 1989 r. upadł mur berliński, który od 13 VIII 1961 r. wyznaczał nie tylko ideologiczną granicę między Wschodem a Zachodem. Zmiany ustrojowe w Polsce, Czechosłowacji, na Węgrzech i w NRD budziły wdzięczność Papieża, ale i wyznaczały nowe zagrożenia. Pragnął oddać je Niepokalanemu Sercu Maryi. W osobnym akcie prosił m.in.: ,,Świat potrzebuje Ciebie. [...] Wciąż jeszcze istnieje niebezpieczeństwo, że miejsce marksizmu zająć może ateizm w innej postaci, który wychwalając wolność, zmierza do zniszczenia samych korzeni moralności ludzkiej i chrześcijańskiej. Matko nadziei, bądź [...] towarzyszką drogi człowieka schyłku XX wieku, ludzi wszystkich kultur i ras, wszystkich stanów i każdego wieku. [...] Bądź z młodymi, bohaterami dni pokoju, które nadejdą. Potrzebują Ciebie narody, które niedawno odzyskały przestrzenie wolności i teraz budują swoją przyszłość“. W Fatimie, rankiem 13 V, Papież odbył kolejną rozmowę z Siostrą Łucją.
W kolejnych miesiącach 1991 r. doszło do ważnych wydarzeń. 19 VIII w Moskwie nie udał się wojskowy pucz Janajewa przeciwko polityce Gorbaczowa. W czasie tych rozruchów niepodległość ogłosiły Litwa, Łotwa i Estonia. Później: Armenia, Azejbardżan, Gruzja, Ukraina, Mołdawia i Uzbekistan. 8 XII przedstawiciele ZSRS, Ukrainy i Białorusi podpisali tzw. układ białowieski, przyczyniający się do powstania Wspólnoty Niepodległych Państw. 25 XII podał się do dymisji Gorbaczow, a 26 XII 1991 r. formalnie rozwiązano ZSRS.
W roku 80-lecia objawień, w liście do biskupa Leirii (1 X 1997 r.) Papież eksponował rolę Fatimy jako jednego z największych znaków czasu: ,,Orędzie ujawnia wiele późniejszych wydarzeń i uzależnia je od odpowiedzi na jego wezwania“. 28 VI 1999 r. podpisał dekret uznający cud za wstawiennictwem Sług Bożych Hiacynty i Franciszka.
13 V 2000 r. Papież po raz trzeci udał się do Fatimy, by beatyfikować rodzeństwo Marto. Przed Mszą św. spotkał się z 93-letnią Siostrą Łucją. W homilii wybrzmiał także wątek osobisty: ,,Wyrażam moją wdzięczność także błogosławionej Hiacyncie za ofiary i modlitwy złożone w intencji Ojca Świętego, którego wielkie cierpienia oglądała w swej wizji“. W trakcie uroczystości na polecenie Papieża ks. kard. Sodano zapowiedział ogłoszenie treści III tajemnicy. Ostatecznie nastąpiło to 26 VI 2000 r. Autorem komentarza do niej był ks. kard. J. Ratzinger. Kilka miesięcy wcześniej Siostra Łucja, w obecności ks. kard. Bertonego, pytana była o zgodność treści i tożsamość dokumentu będącego w posiadaniu Watykanu z jej rękopisem. Po jej pozytywnej opinii wiele osób nie dowierzało temu. Siostra Łucja reagowała: ,,Gdyby ludzie żyli tym, co najważniejsze, co już zostało powiedziane! [...] zajmują się jedynie tym, co jeszcze zostało do powiedzenia, zamiast wypełniać to, o co poproszono: modlitwa i pokuta!“.
Świat zawierzony Matce
Pod koniec Wielkiego Jubileuszu, w niedzielę, 8 X 2000 r., przed sprowadzoną do Rzymu fatimską figurką, Jan Paweł II odnowił Akt Zawierzenia Niepokalanemu Sercu Maryi. Okazję stanowiły obchody Jubileuszu Biskupów. ,,Pragniemy Ci dzisiaj zawierzyć przyszłość, która nas czeka, prosząc Cię, byś towarzyszyła nam w drodze. [..] Dzisiaj bardziej niż kiedykolwiek w przeszłości ludzkość stoi na rozdrożu. Także teraz, Najświętsza Panno, zbawienie jest tylko wyłącznie w Twoim Synu, Jezusie. [...] O Matko, [...] wspomagaj swoje dzieci w codziennych próbach, jakich życie nie sczędzi nikomu, i spraw, aby dzięki wspólnym wysiłkom wszystkich ciemności nie przemogły światła“.
13 II 2005 r. był dniem łaski. Ofiarując swe cierpienia za Jana Pawła II, o godz. 17.25 umierała Siostra Łucja ze słowami na ustach: ,,Serce Jezusa, Niepokalane Serce Maryi. Z Franciszkiem i Hiacyntą i Ojcem Świętym idziemy, idziemy, idziemy...“. Nieco później, 2 IV 2005 r. odszedł do Domu Ojca Papież. Była to pierwsza sobota kwietnia, wigilia Święta Bożego Miłosierdzia. Tak Bóg wynagrodził gorliwą praktykę nabożeństwa pierwszych sobót miesiąca, jak również bycie heroldem i świadkiem Miłosierdzia Bożego. Czyż nie pokazał nam w ten sposób najważniejszych dwóch filarów duchowości dla współczesnego świata?
O. dr Stanisław Przepierski OP
Nasz Dziennik
