Jej starsza siostra została zakonnicą, a brat pustelnikiem. W wieku 12 lat Zyta została służącą w domu tkaczy Fatinelli w Lukkce. Przez długi czas była tam źle traktowana, jednak jej cierpliwość i dobroć zjednały w końcu jej pracodawców oraz innych służących. Z czasem powierzono jej zarządzanie całym gospodarstwem. Każdego dnia, wcześnie rano, udawała się na Mszę świętą do pobliskiego kościoła. Pomagała ubogim i potrzebującym. Często pościła o chlebie i wodzie. Po 42 latach sumiennej pracy w jednym domu zmarła 27 kwietnia 1272 roku.
Uważana już za życia świętą, Zyta została pochowana w Kościele św. Frediana, do którego tak często chodziła.
W roku 1652, w czasie przeprowadzania jej procesu kanonizacyjnego, w kościele tym znaleziono jej ciało w nienaruszonym stanie. Do obecnej chwili znajdują się tu relikwie świętej.
Zatwierdzenia kultu Zyty i wpisania jej do katalogu świętych dokonał w 1696 roku Innocenty XII. Wcześniej na jej kult publiczny zezwolił Leon X (papież w latach 1513-1521).
Wspomnienie liturgiczne obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci (27 kwietnia).
Papież Pius XI ogłosił św. Zytę patronką miasta Lukka i służby domowej w 1935 roku.
Zyta jest czczona także w Zgromadzeniu Sióstr Oblatek, które powstało w 1882 w Lukce dla opieki nad ubogimi dziewczętami.
Patronuje również chrześcijańskim stowarzyszeniom służących (tzw. "Zytki")), ludziom wyśmiewanym z powodu ich pobożności, samotnym kobietom, kelnerom i kelnerkom. Jest też wzywana przy poszukiwaniu zgubionych kluczy. Za patronkę wybierały ją także liczne stowarzyszenia religijne i charytatywne.
W ikonografii święta Zyta przedstawiana jest w wielu odsłonach: w ubraniu służącej z różańcem, torbą i kluczami, z samym różańcem, z trzema bochenkami chleba, z kluczami i książką, z koszem owoców, z torbą i książką oraz z książką i różańcem.
Najczęściej jednak przedstawiana jest z dzbanem, w którym woda przemieniła się w wino. Bywa ukazywana w fartuchu pełnym kwiatów, w które zamienił się chleb niesiony ubogim.
Dante Alighieri umieścił wizerunek świętej w Boskiej komedii.
