Święta Scholastyka urodziła się ok. 480 w Nursji jako siostra bliźniaczka św. Benedykta we Włoszech. Na miejscu ich urodzenia stoi skromny kościół pw. św. Benedykta. W podziemiach kościoła zachowana jest część muru, który stanowił dom rodzinny św. Scholastyki i św. Benedykta.

Scholastyka od początku towarzyszyła bratu w podróżach i naśladowała jego tryb życia, poświęcony Panu Bogu. Kiedy św. Benedykt założył pierwszy klasztor w Subiaco, święta założyła podobny dla niewiast - klasztor benedyktynek. Do dnia dzisiejszego istnieją tam dwa klasztory na wzgórzach w pobliżu Subiaco: w Plombariola - żeński klasztor św. Scholastyki i męski klasztor św. Benedykta. Podobnie działo się na Monte Cassino, gdzie Scholastyka zmarła w wieku ok. 62 lat.

Według relacji św. Grzegorza Wielkiego, zapisanej w jego II Księdze "Dialogów", trzeciego dnia po śmierci siostry, św. Benedykt ujrzał jej duszę w postaci białej gołąbki, unoszącej się do nieba. Posłał natychmiast braci po jej ciało i złożył je w grobie, który w kościele swego klasztoru dla siebie przygotował. Benedykt zmarł w kilka lat po śmierci siostry.

Po najeździe Longobardów na klasztor na Monte Cassino relikwie św. Scholastyki przeniesione zostały do opactwa Fleury. Obecnie znajdują się w Le Mans. Część ich otrzymało Monte Cassino.

Scholastyka uważana jest za matkę duchową rodzin wszystkich benedyktynek. Czczona jest jako patronka Le Mans i Subiaco. W ikonografii przedstawiana jest z gołębiem, w sztuce religijnej w habicie benedyktyńskim z atrybutami: krzyżem, księgą lub pastorałem ksieni. Według tradycji święta chroni przed burzami, piorunami oraz wichrami.

Wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim i anglikańskim obchodzone jest 10 lutego; w polskim Kościele ma rangę wspomnienia obowiązkowego.