Wileńskimi śladami Jana Pawła II

2013-08-08, 19:45
Oceń ten artykuł
(0 głosów)

We wrześniu br. minie 20 lat od pamiętnej pielgrzymki Wielkiego Rodaka bł. Jana Pawła II na Litwę. Katolickie Stowarzyszenie Polaków Litwy postanowiło uczcić rocznicę, organizując pielgrzymkę do kościołów wileńskich, w których modlił się Ojciec Święty.

Swą pielgrzymkę członkowie KSPL, na czele z prezes Pauliną Mielko rozpoczęli od Ostrej Bramy. W Kaplicy Ostrobramskiej była celebrowana  przez ks. Tadeusza Jasińskiego, redaktora gazety katolickiej „Spotkania” Msza św. w intencjach: kanonizacji bł. Jana Pawła II, za dusze cierpiące w czyśćcu, osobistych intencjach członków Stowarzyszenia.

Podczas kazania ks. Tadeusz powiedział, by uczyć się od Jana Pawła II zawierzenia Matce Bożej. Należy przypomnieć, że bł. Jan Paweł II 5 września 1993 r. w Kaplicy Ostrobramskiej odmówił modlitwę różańcową, transmitowaną przez Radio Watykańskie na cały świat.

Po nabożeństwie uczestnicy pielgrzymki zapalili znicze i odmówili Anioł Pański przed tablicą upamiętniającą Ojca św. Jana Pawła II, zawieszoną na ścianie z lewej strony pod Kaplicą Ostrobramską.

Z Ostrej Bramy wyruszono ulicami Starówki do kościoła pw. Ducha św. odmawiając różaniec. W świątyni podominikańskiej przed obrazem Jezusa Miłosiernego, namalowanego według wskazówek św. Faustyny Kowalskiej przez artystę malarza Eugeniusza Kazimirowskiego, 5 września 1993 r. modlił się Ojciec Święty. W przemówieniu do wiernych nazwał ten obraz „świętym wizerunkiem”. Papież-Polak spotkał się w kościele Ducha św. z naszymi rodakami. Z ust Jana Pawła II padły następujące słowa skierowane do rodaków: „Nigdy w życiu nie byłem w Wilnie. Jestem tu po raz pierwszy. Równocześnie można powiedzieć, że przez całe moje życie, przynajmniej od czasu, kiedy doszedłem do świadomości, stale byłem w Wilnie. Byłem w Wilnie myślą i sercem, można powiedzieć, całym moim jestestwem przynajmniej w jakimś jego szczególnym wymiarze. I to mi pozostało również w Rzymie, może nawet jeszcze bardziej…”.

W 2003 r. z inicjatywy Fundacji Kultury Polskiej na Litwie im. Józefa Montwiłła, na ścianie obok wejścia do świątyni, została zawieszona dwujęzyczna, polsko-litewska tablica upamiętniająca spotkanie Ojca Świętego Jana Pawła II ze społecznością polską.

Przestroga papieża

W krótkiej modlitwie pielgrzymi z kościoła Ducha św. skierowali swe kroki do pobliskiego kościółka pw. Miłosierdzia Bożego, gdzie znajduje się właśnie obraz Jezusa Miłosiernego przeniesiony w 2005 r. Przed tym obrazem, słynącym cudami, o czym świadczyły zawieszone wota, wznosili modły słowami Litanii do Miłosierdzia Bożego.

Następnym etapem pielgrzymki śladami Jana Pawła II po Wilnie był uniwersytecki kościół św. św. Janów. W tym kościele, jak powiedziała prezes KSPL Paulina Mielko, odbyło się spotkanie Wielkiego Rodaka z przedstawicielami świata, nauki i kultury. Tu Ojciec Święty przypomniał skutki półwiekowej walki z religią, ostrzegał przed wypaczeniem pojęć „demokracja” i „tolerancja”, formalnym ich traktowaniem bez poszanowania praw i godności każdego konkretnego człowieka. „Czy może człowiek istnieć bez Boga? Czy może tworzyć bez Stwórcy? Kim jest człowiek? Jaki jest sens cierpienia i śmierci? Co człowiek może dać społeczeństwu? Co ja daję społeczeństwu. Co nas czeka po zakończeniu życia ziemskiego?” – pytał wówczas Jan Paweł II.

„Odpowiedzi należy szukać u Boga” – powiedział Ojciec Święty kończąc swe przemówienie słowami św. Augusta: „Stworzyłeś mnie Panie, na wzór i podobieństwo swoje i nie zazna spokoju serce moje, póki nie spocznie w Tobie”.

Modlitwa o zdrowie

Z kościoła św. św.Janów pielgrzymi udali się do Archikatedry pw. św. Stanisława. Tam przed 20 laty, 4 września 1993 r. Jan Paweł II modlił się w kaplicy św. Kazimierza. Spotkał się tam z księżmi, zakonnikami, zakonnicami, klerykami. Wyznał, że dziękował świętemu patronowi Litwy za radość bycia tu z nimi. Na pamiątkę pobytu Jana Pawła II została wmurowana marmurowa tablica.

W Archikatedrze pielgrzymi odmówili drugą część różańca. Po czym udali się w stronę Antokola do kościoła śś. Piotra i Pawła – ostatniego etapu pielgrzymki. Podczas pieszej drogi modlili się odmawiając 3 i 4 część różańca. Idąc ulicą T. Kościuszki mijali siedzibę Nuncjatury Apostolskiej. Tu podczas swej pielgrzymki na Litwę mieszkał Jan Paweł II. Posadził tam, w ogrodzie, drzewko. A jego imieniem nazwano właśnie plac przy kościele śś. Piotra i Pawła.

Członkowie KSPL w końcu pielgrzymki do świątyń wileńskich, znaczonych pobytem Wielkiego Rodaka, modlili się o zdrowie, odmówili też Litanię Loretańską i do bł. Jana Pawła II. „Wierzymy, że Jan Paweł II wstawia się za nami u Ojca Niebieskiego” – powiedziała na zakończenie Paulina Mielko.

Jan Lewicki

„Tygodnik Wileńszczyzny“

Komentarze   

 
#2 ciekawe 2013-08-09 13:50
czy Jan Paweł II mógł wtenczas przewidzieć, że po upływie tylu lat jego rodacy na Litwie wciąż będą dyskryminowani i pozbawieni należnych praw?
Cytować | Zgłoś administratorowi
 
 
#1 kruz 2013-08-09 05:40
Warto ow text przeetlumaczyc na ros i engl wzbogacajac widokami z wspominanych kosciolow.
trzeba, tez, troche ozywic sam tekst.Jest wielce tresciwy, lecz brakujemu emocjonalnych akcentow.
Cytować | Zgłoś administratorowi
 

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Sobota, 23 listopada 2024 

    św. Klemensa I, papieża i męczennika, św. Kolumbana, opata, wspomnienie

    Łk 20, 27-40

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Do Jezusa przyszli niektórzy z saduceuszów, którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania, i zapytali Go: „Nauczycielu, Mojżesz tak nam napisał: «Jeśli ktoś żonaty umrze bezdzietnie, to jego brat niech poślubi wdowę i da potomstwo swemu bratu». Otóż było siedmiu braci. Pierwszy ożenił się i umarł bezdzietnie. Potem drugi i trzeci ożenił się z wdową. I podobnie następni, aż do siódmego. Lecz nie pozostawili po sobie potomstwa i pomarli. Po nich umarła i ta kobieta. Gdy nastąpi zmartwychwstanie, którego z nich będzie żoną? Siedmiu bowiem miało ją za żonę”. Jezus im odpowiedział: „Dzieci tego świata żenią się i za mąż wychodzą. Lecz ci, którzy zostają uznani za godnych osiągnięcia wieczności i powstania z martwych, ani się nie żenią, ani za mąż nie wychodzą. Gdyż już nie mogą umrzeć, są bowiem równi aniołom i jako uczestnicy zmartwychwstania są synami Bożymi. O tym zaś, że umarli zmartwychwstają, zaznaczył także Mojżesz w opowiadaniu o krzewie. Nazywa tam Pana Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. Przecież Bóg nie jest Bogiem umarłych, ale żywych. Wszyscy bowiem dla Niego żyją”. W odpowiedzi na to niektórzy z nauczycieli Pisma przyznali: „Nauczycielu, dobrze powiedziałeś”. I już nie mieli odwagi o nic Go pytać.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24