Rozpoczął studia w Rzymie, które jednak przerwał, by podjąć życie pustelnicze. Początkowo mieszkał w grocie, 72 km na wschód od Rzymu (Monte Albano).
Papież Grzegorz Wielki (poświęcił Benedyktowi ksiegę swych „Dialogów”) podaje, że świętość życia Benedykta skłoniła mnichów z pobliskiego klasztoru do poproszenia go o to, by został ich opatem. Historia ta ma niezwykłe zakończenie – zakonnicy zniechęceni jego wymaganiami próbowali go otruć. Zaskoczony postępowaniem współbraci Benedykt powrócił do swojej groty. Jednak wkrótce potem zaczęli gromadzić się wokół niego uczniowie. Wraz ze wzrostem ich liczby święty zdecydował się na fundacje nowych klasztorów.
Sam Benedykt przeniósł się na wzgórze Monte Cassino, gdzie w pogańskiej jeszcze okolicy założył klasztor. Tam, w kaplicy klasztornej (oratorium), według tradycji, umarł po przyjęciu Komunii św., na stojąco śpiewając psalm podtrzymywany przez braci. Jest czczony, jako patron dobrej śmierci. W 1964 r., w czasie trwania Drugiego Soboru Watykańskiego, papież Paweł VI zdecydował się na ogłoszenie św. Benedykta patronem Europy. Myśl Benedykta jest zbudowana na dwóch podstawowych założeniach, a mianowicie na modlitwie i pracy - (ora et labora- módl się i pracuj).
"Rota"
