Św. Błażej pochodził z bogatej rodziny zamieszkałej w Sebaste, mieście leżącym w Armenii, niedaleko Turcji. Studiował filozofię, został jednak lekarzem. Po pewnym czasie porzucił swój zawód i podjął życie na pustyni, aby tam być bliżej Boga poprzez modlitwę i umartwienia. Zamknięty w lochu poddany był najokrutniejszym torturom, by zmusić go do odstępstwa od wiary, a za jego przykładem skłonić do apostazji innych. Gdy próby złamania Błażeja nie odniosły skutku, namiestnik Licyniusza Agricolaus kazał go torturować. Bito go więc rózgami i kijami, przyniesiono nawet żelazne zgrzebła i nimi rozszarpywano mu ciało. W końcu został ścięty.

Święty Błażej cudownie uleczył syna pewnej kobiety, któremu ość przebiła bardzo głęboko gardło, uniemożliwiając oddychanie. Chłopcu groziło uduszenie. Dla upamiętnienia tego wydarzenia Kościół do dziś w dniu św. Błażeja błogosławi gardła. Przykładając skrzyżowane świece – zwane „błażejkami" - kapłan wypowiada modlitwę, by Bóg zachował od chorób gardła i wszelkiej innej dolegliwości. Dawniej w dzień wspomnienia św. Błażeja w liturgii błogosławiono także chleb, wino, wodę i owoce – najczęściej jabłka, które potem podawano chorym na gardło.

Św. Błażej czczony jest jako patron lekarzy, mówców, śpiewaków oraz wszystkich innych osób, które muszą dbać o swoje gardło i struny głosowe; jest patronem osób chorych na gardła. Jest jednym z czternastu świętych, Wspomożycieli w każdej potrzebie.

Rota