22 marca w kościele Wniebowzięcia NMP (franciszkańskim) w Wilnie poświęcono pomnik „Upamiętnienie Powstania Styczniowego w Wilnie”.

W sobotę w 160. rocznicę bitwy pod Waliłami (woj. podlaskie) w uroczysku Piereciosy odsłonięto odrestaurowany pomnik poświęcony pamięci powstańców styczniowych.

Litewskie Muzeum Narodowe po raz trzeci ogłosiło publiczny konkurs na upamiętnienie powstańców styczniowych, których szczątki znaleziono na Górze Giedymina (Zamkowej). Wcześniej dwukrotnie bezskutecznie poszukiwano twórców, którzy mogliby upamiętnić bohaterów.

11 października br. 50-osobowa grupa młodzieży z Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach odbyła ostatnią podróż w ramach projektu „Śladami powstańców”.

Dokładnie rok temu, 22 listopada, prochy uczestników Powstania Styczniowego zostały pochowane na wileńskiej Rossie. 

W tę niedzielę dla odwiedzających będzie otwarta Kaplica Powstańców na cmentarzu na Starej Rossie. Rok temu, 22 listopada, zostali tu pochowani przywódcy i uczestnicy powstania styczniowego, których szczątki zostały odnalezione na Górze Zamkowej.

Trumny z prochami powstańców styczniowych, w tym dwóch dowódców – Zygmunta Sierakowskiego i Wincentego Konstantego Kalinowskiego – w piątek po południu spoczęły na Cmentarzu na Rossie w Wilnie.

„Odnalezione przed dwoma laty szczątki powstańców, które dzisiaj pochowamy, i obecnie przekazują nam aktualne przesłanie. Jakie? Powstanie Styczniowe było walką o naszą wolność” – powiedział arcybiskup, metropolita wileński Gintaras Grušas podczas Mszy św. w katedrze wileńskiej.

W piątek rano rozpoczęła się w Wilnie ceremonia pochówku 20 powstańców styczniowych, których szczątki zostały odnalezione w 2017 roku na wileńskiej Górze Giedymina (Zamkowej).

W kaplicy na Starej Rossie w piątek, 22 listopada, będą pochowani dowódcy i uczestnicy Powstania Styczniowego. Odnowioną kaplicę będą mogli odwiedzać wilnianie i goście stolicy.

Strona 1 z 3

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24