W Warszawie odbyły się obchody 80. rocznicy zbrodni w Hucie Pieniackiej. W 1944 r. ukraińscy nacjonaliści, w tym kolaboranci hitlerowskich Niemiec z SS „Galizien”, dokonali napadu na polską ludność w tej miejscowości i sąsiednich wsiach.

Pewnie nikt tak dobrze jak Kresowianie i osoby wywodzące się z tamtych terenów nie wie, co to znaczy tragedia wojny i nieszczęście, które w tej chwili dotyka Ukraińców. Polacy są narodem, który nie zapomina o tym, co się wydarzyło m.in. w Hucie Pieniackiej, ale jednocześnie mamy pełne zrozumienie dla sytuacji, która obecnie jest na Ukrainie i pomagamy – mówiła w „Aktualnościach dnia” na antenie Radia Maryja prezes Stowarzyszenia Huta Pieniacka, Małgorzata Gośniowska-Kola. Zwracała uwagę, by w momencie trudnych relacji polsko-ukraińskich nie eskalować emocji i zabiegać o poszanowanie.

Dzisiaj obchodzimy tragiczną rocznicę zbrodni na polskiej ludności, do któej doszło 77 lat temu. Jednego dnia zostało zamordowanych ok. 850 mężczyzn, kobiet i dzieci.

W Hucie Pieniackiej w obwodzie lwowskim na Ukrainie w niedzielę upamiętniono 76. rocznicę zbrodni na polskiej ludności tej nieistniejącej dziś wsi. W uroczystościach wzięli udział m.in. przedstawiciele władz, bliscy ofiar i Polacy mieszkający na Ukrainie.

W związku z doniesieniami medialnymi mówiącymi o planowanych przez stronę ukraińską pracach ekshumacyjnych na terenie Huty Pieniackiej, Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, informuje że do tej pory nie zostało o tym fakcie oficjalnie powiadomione przez żaden z odpowiednich urzędów ukraińskich. Strona polska nie została również poinformowana o pozwoleniu ukraińskiego Ministerstwa Kultury na prowadzenie wspomnianych prac, które to, według doniesień medialnych, miało zostać wydane 4 lutego br.

W Hucie Pieniackiej odbyły się uroczystości w związku ze zbliżającą się 74. rocznicą pacyfikacji tej miejscowości przez oddziały SS „Galizien" i UPA.

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24