Sala Tronowa wchodzi w skład Apartamentu Wielkiego – wnętrz reprezentacyjnych, którym ostateczny kształt nadał ostatni król Polski Stanisław August Poniatowski. Zgodnie ze stylem klasycystycznym wyróżnia się umiarem i elegancją, zachowując jednocześnie podkreślające królewski splendor bogactwo dekoracji.

Wyjątkowe dekoracje sala ta zyskała w 1786 roku, gdy król Stanisław August Poniatowski zamówił arcydzieło hafciarskiego kunsztu w lyońskiej manufakturze CamillePernon & Cie, dostarczającej na dwory królewskie całej Europy luksusowe jedwabie i hafty. Realizację zamówienia nadzorował nadworny malarz Marcello Bacciarelli. Na główny elementem zdobień wybrano 86 haftowanych srebrną nicią orłów – symboli państwowej władzy, które ozdobiły oprawę królewskiego tronu. Rozmieszczono je regularnie na całej powierzchni zaplecka i podniebia baldachimu tronu, obitych ciemnokarmazynowym aksamitem.

Po upadku Rzeczypospolitej orły zostały przemalowane na czarne. Odczyszczono je w okresie Księstwa Warszawskiego. W 1831 roku trafiły do Moskwy. Na mocy postanowień traktatu ryskiego wróciły jednak do Zamku. W październiku 1939 roku zostały zrabowane przez Niemców. Ich poszukiwania rozpoczęły się już w momencie podjęcia decyzji o odbudowie Zamku Królewskiego. W 1991 r. na Zamek wrócił jeden orzeł, podarowany przez Zygmunta Nagórskiego, który odnalazł go i odkupił od kolejnych już właścicieli.

Rozpisane na etapy prace rekonstrukcyjne zmierzające do odtworzenia dekoracji hafciarskiej Sali Tronowej rozpoczęły się w 1993 roku, a w 1995 roku 59 orłów wróciło na zaplecek. Pozostałą część dekoracji wykonano jedynie prowizorycznie. Obecnie zakończony etap prac objął montaż haftowanych orłów na podniebiu baldachimu, rekonstrukcję lambrekinów z chwostami i rozetami.

Z okazji Jubileuszu, 28 zasłużonych pracowników Zamku Królewskiego otrzymało odznaczenia państwowe i ministerialne, które wręczyła Hanna Wróblewska, minister kultury i dziedzictwa narodowego.

MKiDN