Jan Nowak–Jeziorański urodził się 2 października 1914 roku. W młodości był harcerzem, ukończył studia ekonomiczne w Poznaniu i Szkołę Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego. Brał udział w wojnie obronnej 1939 roku. Pojmany przez Niemców podczas walk nad Bugiem, uciekł z niewoli i działał w konspiracji. Został członkiem Związku Walki Zbrojnej, a następnie żołnierzem Armii Krajowej. Jako kurier AK był łącznikiem Polskiego Państwa Podziemnego z londyńskim rządem RP. Wziął udział w Powstaniu Warszawskim.
Po wojnie pozostał na emigracji. Pracował w Sekcji Polskiej BBC, a od początku lat 50. w Radiu Wolna Europa jako wieloletni dyrektor Rozgłośni Polskiej. W połowie lat 70. zamieszkał w USA, włączając się aktywnie w życie Polonii. Angażował się w pomoc na rzecz antykomunistycznej opozycji w PRL, a po 1989 roku wspierał starania Polski o członkostwo w NATO. W roku 2002 na stałe wrócił do kraju, gdzie dalej był zaangażowany w działalność polityczną i pracę dla dobra Polski.
Zmarł 20 stycznia 2005 roku. Odznaczony Orderem Orła Białego, Orderem Wojennym Virtuti Militari, amerykańskim Prezydenckim Medalem Wolności, laureat wielu nagród i wyróżnień.
prezydent.pl