Władysław Korowajczyk urodził się w Wilnie w 1934 roku. W okresie okupacji niemieckiej włączył się w działalność tajnego harcerstwa. Pełnił szereg funkcji pomocniczych. W 1945 roku wraz z mamą Haliną i bratem Wojciechem w ramach ekspatriacji wyjechali do Łodzi (jego ojciec Leonard, kapitan rezerwy, został zamordowany w 1940 roku Katyniu). W Łodzi Władysław ukończył szkołę średnią i Akademię Medyczną, uzyskując tytuł lekarza.
W maju 1975 roku został przez nieznanych sprawców pobity. Na skutek urazu całkowicie utracił wzrok. Mimo tej dysfunkcji aktywnie uczestniczył w życiu politycznym, społecznym i zawodowym, przekwalifikując się na leczenie osób uzależnionych.
Na przełomie lat 1989/90 włączył się w organizowanie Stowarzyszenia Okręgu Wileńskiego AK „Wiano”. Udzielał się w organizowaniu Muzeum Okręgu Wileńskiego Armii Krajowej przy Liceum Katolickim na Teofilowie w Łodzi.
W 1989 r. współorganizował Towarzystwo Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej. Był członkiem Zarządu Głównego tego Towarzystwa i założycielem jego oddziału w Łodzi. Oddział ten od początku aktywnie udzielał się na rzecz Polaków na Wileńszczyźnie. M.in. przekazywał rozmaity sprzęt dla polskich szkół na Litwie, na rzecz Uniwersytetu Polskiego w Wilnie skierowano znaczne sumy pieniężne, uzyskane z darowizn łódzkich uczonych, a dla polskich kombatantów na Wileńszczyźnie przekazywano dochód z organizowanego w Łodzi „Kaziuka”. Na początku lat 90. Oddział przekazał odremontowany autokar dla Polskiego Zespołu Pieśni i Tańca „Wileńszczyzna”. Łódzki Oddział Towarzystwa Miłośników Wilna i Ziemi Wileńskiej wystosował przeszło pięćdziesiąt petycji, listów, protestów do wszystkich możliwych władz w Polsce i na Litwie w sprawie dyskryminacji mniejszości polskiej na Litwie.
Władysław Korowajczyk uprawiał aktywną działalność publicystyczną. Drukował w różnych pismach w Polsce, w Wilnie i Lwowie, a także we Francji, Anglii, Kanadzie, Stanach Zjednoczonych, Australii. Tematyka tych artykułów była przeróżna: polityka, medycyna, sprawy kresowe. Wydał też autobiograficzną książkę „Rodzinne losy jak Wilii meandry i wiry czyli okruchy obwarzanka”.
Był członkiem Stowarzyszenia „Rodzina Katyńska”. W Katyniu zostało zamordowanych pięciu członków jego rodziny: Leonard Korowajczyk – ojciec, Mieczysław Kuczyński – brat matki, Tadeusz Tyszka – brat babci, jego zięć – Władysław Solanko i dalszy kuzyn – Witold Eysmontt.
Władysław Korowajczyk w 2016 roku został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności dla zasłużonych opozycjonistów oraz wyróżniony w 2017 roku Nagrodą Honorową „Świadek Historii”, przyznawaną przez Instytut Pamięci Narodowej.
Na podst. IPN
Komentarze
Wyrazy najgłębszego współczucia Bliskim.
Prawdziwy Wilniuk!
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.