Eksponaty zostały przekazane przez Kancelarię Premiera, Ministerstwo Obrony Narodowej oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

„Srebrny” Fundusz Obrony Narodowej

Zbiór sreber, które w latach 1936 – 1939 Polacy ofiarowali na Fundusz Obrony Narodowej ma unikalną wartość historyczną i patriotyczną. To tysiące kosztowności złożonych w akcie obywatelskim na wezwanie Prezydenta RP Ignacego Mościckiego w 1936 r. Chodziło wówczas o pozyskanie dodatkowych środków na dozbrojenie armii, w obliczu zagrożeń młodego państwa polskiego.

Duże wrażenie, w ramach „srebrnego” Funduszu Obrony Narodowej, robi nie tylko ilość ofiarowanych kosztowności, ale również ich jakość. W zbiorach znajduje się m.in.: tysiące obrączek małżeńskich, srebrna zastawa stołowa, zegarki, lichtarze czy papierośnice.

Historia Funduszu Obrony Narodowej

Utworzony przed ponad 80. laty Fundusz Obrony Narodowej był odpowiedzią Polaków na realizację wojskowego programu inwestycyjnego, w obliczu zbliżającej się wojny. Polscy obywatele niezwykle ofiarnie zasilili FON. Była to m.in. gotówka, nieruchomości czy rodzinne kosztowności.

Zakupy sprzętu i wyposażenia dla wojska organizowały zarówno zakłady pracy, jak i całe miejscowości. Organizowano zawody sportowe, mecze piłkarskie i bokserskie, z których dochód wpłacano na FON. Kapitał funduszu składał się m.in. z wpłat od osób prywatnych, darów od różnych instytucji czy wpływów ze sprzedaży wojskowych nieruchomości.

Do wybuchu II wojny światowej FON zgromadził ok. 1 mld zł. Po niemieckiej napaści na Polskę, niewykorzystane dary rzeczowe wywieziono za granicę. Podzielono je na część „srebrną” i „złotą” w ambasadzie polskiej w Bukareszcie. 61 skrzynek ze srebrem przewieziono z Rumunii do Francji. Przetrwały tam II wojnę światową. „Srebrny” Fundusz Obrony Narodowej Polska odzyskała w 1976 r.

Na podst. premier.gov.pl