Pięć pokoleń walczyło w powstaniach, podtrzymywało ducha polskości, opierało się germanizacji i rusyfikacji, aby w listopadzie 1918 r. Polacy mogli cieszyć się wolnością. Józef Piłsudski, Roman Dmowski, Ignacy Jan Paderewski, gen. Józef Haller, Ignacy Daszyński, Wincenty Witos i Wojciech Korfanty to mężowie stanu, którzy byli ojcami Niepodległej. Wywodzili się z różnych środowisk politycznych, ale ich wspólnym celem w roku 1918 było odbudowanie własnego państwa przez Polaków.
Atmosferę tej wyjątkowej chwili tak opisywał ówczesny premier Jędrzej Moraczewski: „Niepodobna oddać tego upojenia, tego szału radości, jaki ludność polską w tym momencie ogarnął. Po 120 latach prysły kordony. Wolność! Niepodległość! Zjednoczenie! Własne państwo! Na zawsze! Chaos? To nic. Będzie dobrze. […] Kto tych krótkich dni nie przeżył, kto nie szalał z radości w tym czasie wraz z całym narodem, ten nie dozna w swym życiu najwyższej radości”.
Dla upamiętnienia odzyskania niepodległości przez Polskę w 1918, po 123 latach zaborów (1795–1918) obchodzimy Narodowe Święto Niepodległości Polski.
W latach 1919–1936 rocznice odzyskania niepodległości świętowano w Warszawie jako uroczystości o charakterze wojskowym. W 1919 roku nie było sprzyjającej sytuacji by uczcić rocznicę odzyskania niepodległości, ponieważ trwały jeszcze wojny o granice Rzeczypospolitej. Pierwszy raz w pełni uroczyście upamiętniono odzyskanie niepodległości 14 listopada 1920. Tego dnia uhonorowano Józefa Piłsudskiego jako zwycięskiego Wodza Naczelnego w wojnie polsko-bolszewickiej wręczając mu buławę marszałkowską.Rangę święta państwowego nadano Świętu Niepodległości dopiero ustawą z dn. 23 kwietnia 1937 roku. Miało ono łączyć odzyskanie suwerenności państwowej z zakończeniem I wojny światowej oraz upamiętniać Józefa Piłsudskiego.
Podczas okupacji niemieckiej w latach 1939–1945 jawne świętowanie polskich świąt państwowych było niemożliwe. Natomiast po II wojnie światowej, w czasach PRL-u Święto Niepodległości zostało zniesione. oOchody rocznicy odzyskania niepodległości 11 listopada organizowane były nielegalnie przez środowiska niepodległościowe.
Święto Niepodległości obchodzone 11 listopada zostało przywrócone przez Sejm PRL ustawą z 15 lutego 1989 roku. Jest to w Polsce dzień wolny od pracy.
Polacy na Litwie też aktywnie obchodzą Święto Niepodległości Polski. 11 listopada główne uroczystości odbywają się na wileńskiej Rossie, przy Mauzoleum Matki i Serca Syna. Oddać hołd twórcy niepodległej Polski – Marszałkowi Józefowi Piłsudskiemu – przychodzi niemal cała Wileńszczyzna i rodacy z Macierzy. Wieńce przy Grobie Matki i Serca Syna składają przedstawiciele polskiej placówki dyplomatycznej w Wilnie, AWPL-ZChR i ZPL, samorządów rejonów wileńskiego, solecznickiego i miasta Wilna, polskich organizacji na Litwie, goście z Polski, kombatanci, harcerze, społeczności szkolne polskich placówek oświatowych na Litwie i mieszkańcy Wileńszczyzny. Ponadto z okazji 11 listopada w każdej polskiej szkole i przedszkolu na Wileńszczyźnie odbywają apele. Rocznice odzyskania przez Polskę niepodległości obchodzone są również aktywnie w polskich środowiskach poprzez organizowanie wystaw, koncertów i innych wydarzeń.
