Dzień Sejmu Polskiego

2022-07-01, 10:12
Oceń ten artykuł
(1 głos)
Dzień Sejmu Polskiego Fot. sejm.gov.pl

1 lipca 1569 r. na sejmie w Lublinie zawarta została unia realna między Królestwem Polskim i Wielkim Księstwem Litewskim. Na pamiątkę tego wydarzenia obchodzony jest Dzień Sejmu Polskiego, ustanowiony uchwałą Izby podjętą w 2015 r. przez aklamację.

Unia Lubelska „nadawała relacjom polsko-litewskim nowy, doskonalszy kształt i zapoczątkowała okres potęgi i chwały Rzeczypospolitej Obojga Narodów” – napisali posłowie w uchwale. „Sejm, złożony z Senatu i Izby Poselskiej, wzmocniony przez przedstawicieli Litwy, przez długie lata stanowił centrum decyzyjne rozległego państwa, przy jednoczesnym zapewnieniu godnej reprezentacji obu narodów” – przypomniała Izba.

„Nawiązując do świetnej tradycji parlamentaryzmu doby złotego wieku” Sejm wyraził w uchwale uznanie dla jego historycznych dokonań i ustanowił dzień 1 lipca Dniem Sejmu Polskiego. „Podpisanie aktu Unii w trakcie obrad sejmu podkreślało szczególną rolę parlamentu w wynegocjowaniu jej warunków i ostatecznym zawarciu” – głosi uzasadnienie dołączone do projektu uchwały.

Obecnie Sejm sprawuje w Rzeczypospolitej Polskiej władzę ustawodawczą (razem z Senatem) oraz sprawuje kontrolę nad działalnością Rady Ministrów. W jego skład wchodzi 460 posłów wybieranych na czteroletnią kadencję w wyborach powszechnych, równych, bezpośrednich i proporcjonalnych, w głosowaniu tajnym. Do Sejmu może być wybrany obywatel RP, który ukończył 21 lat i nie był skazany prawomocnym wyrokiem na karę pozbawienia wolności za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia publicznego. Obradom Izby przewodniczy Marszałek Sejmu, który ponadto strzeże praw Sejmu oraz reprezentuje go na zewnątrz.

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24