23 tys. słabo uzbrojonych powstańców walczyło przez 8 dni z o wiele liczniejszym i lepiej wyposażonym przeciwnikiem. Choć zryw nie zakończył się sukcesem, przygotował grunt pod dwa kolejne zwycięskie Powstania w 1920 i 1921 roku.
Iskrą, która zapoczątkowała wybuch Powstania była masakra górników z kopalni „Mysłowice”, którzy domagali się zaległych wypłat. Gdy 15 sierpnia 1919 r. tłum wtargnął przez bramę na teren zakładu, niemieckie wojsko otworzyło ogień. Zginęło siedmiu górników, dwie kobiety i trzynastoletni chłopiec.
Walki zaczęły się w nocy 16 sierpnia od ataków na posterunki Grenschutzu – niemieckiej straży granicznej. Jedne z pierwszych potyczek stoczono wokół Czułowa i Tychów. Powstanie objęło powiaty: katowicki, lubliniecki, pszczyński, rybnicki, tarnogórski oraz część raciborskiego. Trwało do 24 sierpnia 1919 r., a dowodził nim Alfons Zgrzebniok.
W 1920 wybuchło drugie powstanie śląskie, w 1921 – trzecie. To ostatnie przesądziło o kształcie granicy polsko-niemieckiej na odcinku śląskim.
17 sierpnia 1939 r., w 20. rocznicę wybuchu I Powstania Śląskiego, zmarł Wojciech Korfanty, jeden z najważniejszych polityków II RP, przywódca III Powstania Śląskiego. W testamencie napisał: „Wypowiadam gorącą prośbę do narodu śląskiego, by pozostał wierny zasadom chrześcijańskim i swemu przywiązaniu do Polski”.
Na podst. „Nasz Dziennik”, AB,facebook/IPN.gov.pl
