Szanowni Państwo, Drodzy Rodacy!
Już po raz dwudziesty obchodzimy Dzień Polonii i Polaków za Granicą. To dzień poświęcony rzeszom tych, którzy z różnych przyczyn znaleźli się poza granicami Ojczyzny. Są wśród nich ci, których zatrzymała powojenna zmiana granic, ale także ci, którzy wyjechali w poszukiwaniu lepszego losu; ci, których zmusiła do wyjazdu komunistyczna władza, czy ci, dla których emigracja była jedynym z możliwych wyborów ideowych czy moralnych.
Bez względu na to, jakie były powody, istotne jest to, że święto Polonii wzmacnia poczucie polskiej wspólnoty narodowej ponad granicami i ponad wszelkimi podziałami.
W ostatnim czasie nasze świętowanie ma jednak inny niż zwykle charakter. Globalna pandemia COVID-19 spowodowała, że tak jak w ubiegłym roku, tak i obecnie, nie możemy spotkać się osobiście i dochować pięknej tradycji światowych obchodów w krajach zamieszkania naszych Rodaków, zapoczątkowanej przez pana marszałka Bogdana Borusewicza w 2008 roku. Wierzę, że w kolejnych latach będziemy mogli powrócić do tego chlubnego zwyczaju.
Dzień Polonii to nie tylko święto Polaków rozsianych po całym świecie, to także wyraz zainteresowania Izby Wyższej polskiego parlamentu sytuacją Rodaków za granicą. Już Senat I kadencji upomniał się o zapewnienie Polakom na Kresach Wschodnich pełni praw do zachowania tożsamości narodowej, nauczania języka polskiego, podtrzymywania kultury, praktykowania religii, kultywowania polskich tradycji i obyczajów. Wówczas, gdy senatorowie przyjmowali uchwałę w sprawie polityki wschodniej Rzeczypospolitej Polskiej, nie przypuszczali nawet, że po bez mała ćwierć wieku sytuacja naszych Rodaków na Białorusi wymagać będzie jeszcze bardziej stanowczych i zdecydowanych działań. Szczególnie dziś nie możemy pozostać obojętni, gdy łamane są prawa Polaków, od pokoleń mieszkających w tym kraju. Nie możemy godzić się na to, że przedstawiciele mniejszości polskiej, między innymi pani Andżelika Borys, Andrzej Poczobut, Irena Biernacka i wielu, wielu innych, poddawani są haniebnym represjom. Dlatego po raz kolejny wzywam reżim Aleksandra Łukaszenki do natychmiastowego uwolnienia bezprawnie więzionych, a także do zaniechania antypolskiej kampanii propagandowej oraz represji wobec polskiej mniejszości, w tym polskich organizacji i szkół społecznych oraz państwowych.
Szanowni Rodacy!
Wszyscy zdajemy sobie sprawę z tego, jak ważne jest, by Polonia i Polacy z zagranicy utrzymywali serdeczną więź z Macierzą, kultywując z oddaniem narodowe tradycje, pamiętając o historii czy dbając o język ojczysty. To wymaga działań polskich i polonijnych organizacji, a także wielu polonijnych szkół. Stąd moje wyrazy największego uznania, które kieruję pod adresem działaczy i nauczycieli polonijnych. Dziękuję za oddanie z jakim wypełniają Państwo swoje powołanie, szczególnie w obecnej, bardzo trudnej sytuacji epidemicznej. To dzięki Państwa ofiarnej pracy młode pokolenie Polaków czuje więź emocjonalną, językową i kulturową z Ojczyzną swoich przodków. Dziękuję także rodzicom i uczniom, którzy rozumieją, że dwujęzyczność, dwukulturowość stanowi niepodważalną pozytywną wartość.
Szanowni Państwo!
Raz jeszcze składam Państwu najlepsze życzenia z okazji Dnia Polonii i Polaków za Granicą, a także z okazji 230. rocznicy uchwalenia Konstytucji Trzeciego Maja. W imieniu Senatu Rzeczypospolitej Polskiej życzę, by mogli Państwo realizować swoje życiowe marzenia i plany, zarówno te osobiste, jak i zawodowe. Niech świadomość przynależności do Narodu Polskiego będzie dla Państwa zawsze powodem do dumy, a biało-czerwona flaga i orzeł biały zawsze i nierozerwalnie łączą Was z ukochaną Ojczyzną.
