Posłowie w przyjętej w 2015 r. uchwale ustanawiającej dzień 1 lipca świętem Sejmu Polskiego nawiązali do tradycji parlamentaryzmu doby „złotego wieku”, a także wyrazili uznanie dla jego historycznych dokonań. Ponadto wskazali, że data 1 lipca 1569 r. zasługuje na mocniejsze niż dotąd upamiętnienie w kalendarzu rocznic, a podpisanie aktu Unii, w trakcie obrad Sejmu podkreśla szczególną rolę Parlamentu w wynegocjowaniu jej warunków i ostatecznym zawarciu.
W uchwale podkreślono dziejową rolę Sejmu w nowo powstałym organizmie państwowym. „Sejm, złożony z Senatu i Izby Poselskiej, wzmocniony przez przedstawicieli Litwy, przez długie lata stanowił centrum decyzyjne rozległego państwa, przy jednoczesnym zapewnieniu godnej reprezentacji obu narodów” – głosi treść uchwały.
Dzień Sejmu Polskiego jest wyrażeniem głębokiego szacunku dla tradycji parlamentaryzmu, sięgających połowy XV w. Najstarszym walnym sejmem koronnym dwuizbowym jest zwołany w 1468 r. przez króla Kazimierza Jagiellończyka do Piotrkowa. 550-lecie tego wydarzenia obchodziliśmy w 2018 r.
Z kolei dziedzictwo parlamentaryzmu obojga narodów „złotego wieku” jest pielęgnowane w Polsce, jak i na Litwie. W 2019 r. oba parlamenty w sposób uroczysty obchodziły 450. rocznicę Unii Lubelskiej. Mocą uchwał Sejmu i Senatu 2019 został ustanowiony Rokiem Unii Lubelskiej, a zawarcie przymierza posłowie uznali za „świadectwo dojrzałości politycznej” ówczesnych elit politycznych obu państw.
