Fryderyk Chopin swoje pierwsze wielkie kompozycje tworzył przy instrumencie firmy Buchholtz i w takim brzmieniu słyszał po raz pierwszy własne utwory. Do dnia dzisiejszego zachowały się jedynie pojedyncze instrumenty tej marki – wszystkie w stanie uniemożliwiającym ich wskrzeszenie. Korzystając z dostępnych pierwowzorów, Narodowy Instytut Fryderyka Chopina, posiadający w swoich zbiorach kolekcję instrumentów współczesnych kompozytorowi, zamówił kopię fortepianu Buchholtza, którą stworzył Paul McNulty, jeden z najlepszych obecnie budowniczych fortepianów historycznych na świecie. Prace zostały sfinansowane przez PKN ORLEN – Mecenasa Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina.

Prawie dwa wieki po prawykonaniu Koncertu fortepianowego f-moll, które miało miejsce 17 marca 1830 r. w Teatrze Narodowym przy placu Krasińskich (na Buchholtzu zagrał sam kompozytor), utwór ten zabrzmi ponownie na kopii instrumentu warszawskiego budowniczego. Po raz pierwszy we współczesności usłyszymy dźwięk fortepianu, który zajmował tak ważne miejsce w muzycznej wyobraźni Chopina. Będzie to jednocześnie symboliczne przywołanie wieczoru, który dla Polaków XIX-wiecznej Warszawy był czymś więcej, niż jedynie wyjątkowym przeżyciem artystycznym.

Historia fortepianu
Około roku 1815 dyplomowany organomistrz Fryderyk Buchholtz otworzył w Warszawie zakład produkujący fortepiany, którego pierwsza siedziba mieściła się w budynku przy ul. Mazowieckiej nr 1352. Firma szybko zyskała renomę „pierwszej” w Kongresówce, m.in. dzięki nagrodom za swe instrumenty na miejscowych wystawach przemysłowo-rzemieślniczych w 1823 i 1825 r. W jej sklepie fabrycznym częstym bywalcem był zaprzyjaźniony z właścicielem Fryderyk Chopin, który przegrywał tam znajomym i przyjaciołom swe najnowsze kompozycje. Po 1825 r. Chopinowie nabyli fortepian Buchholtza, który nie tylko ozdabiał ich salon w nowym (od 1827 r.), większym mieszkaniu w Pałacu Krasińskich przy Krakowskim Przedmieściu, ale i służył młodemu Fryderykowi w okresie jego pierwszych wielkich sukcesów kompozytorskich.

2 listopada 1830 r. Chopin wyjechał z Warszawy, trzy dni później na zawsze opuścił ojczyznę. Po śmierci rodziców fortepian Buchholtza otrzymała siostra kompozytora, Izabella Barcińska. We wrześniu 1863 r. carscy żołnierze w odwecie za zamach na gen. Fiodora Berga splądrowali pałac Zamoyskich przy Nowym Świecie. Z mieszkania nr 69 należącego do państwa Barcińskich 19 września wyrzucono „przez okno” fortepian Chopina.

Na podst. mkidn.gov.pl