Język wilamowski (wymysiöeryś) jest językiem wywodzącym się ze średniowiecznej odmiany języka wysokoniemieckiego, zbliżonym genetycznie do takich języków współczesnych jak luksemburski, jidysz lub pensylwański oraz języków średnio- i górnoniemieckich.
Posługiwali się nim powszechnie do 1945 r. mieszkańcy miasteczka Wilamowice, stanowiący obecnie jedynie 18% mieszkańców gminy Wilamowice. Po II wojnie światowej posługiwanie się tym językiem było zakazane, w związku z czym praktycznie zanikł naturalny przekaz pokoleniowy.
Proces wymierania języka wilamowskiego ustał dopiero w latach 90. XX w., gdy podjęto intensywne działania na rzecz zachowania ginącego języka, związane m.in. z jego rewitalizacją, normalizacją i standaryzacją.
Język wilamowski posiada literaturę pisaną i znormalizowany standard ortografii. Od 2014 roku jest również nauczany w zespole szkół w Wilamowicach w ramach zajęć dodatkowych. Dla zachowania i rozwoju tego reliktowego języka konieczne jest jednak instytucjonalne wsparcie państwa.
na podst. www.sejm.gov.pl
