Arcybiskup Zygmunt Zimowski był bliskim współpracownikiem trzech papieży. Mottem jego biskupiego życia były słowa: „Nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć”. Zmarł po długiej chorobie nowotworowej. Ostatnie dni przebywał w szpitalu w Dąbrowie Tarnowskiej, gdzie zmarł.

Przed śmiercią zdążył do niego zatelefonować papież Franciszek, który zapewnił arcybiskupa o swej łączności duchowej i modlitwie, udzielił swego błogosławieństwa. Kilka dni wcześniej zadzwonił do abp Zimowskiego papież emeryt Benedykt XVI.

Abp Zygmunt Zimowski urodził się 7 kwietnia 1949 r. w Kupieninie (diecezja tarnowska). Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne w Tarnowie, przyjmując 27 maja 1973 r. święcenia kapłańskie. Po święceniach został mianowany wikariuszem parafii pw. św. Elżbiety w Starym Sączu. W roku 1975 skierowany został na studia specjalistyczne z zakresu teologii dogmatycznej w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Następnie kontynuował studia w Innsbrucku w Austrii.

Od 1 lutego 1983 r. rozpoczął pracę w watykańskiej Kongregacji Nauki Wiary (prefektem tej dykasterii był kard. Joseph Ratzinger). Pracując w urzędzie watykańskim ks. Zimowski angażował się też w latach 1983-1990 w pracę duszpasterską w rzymskiej parafii pw. Matki Bożej Dobrej Rady. Od roku 1991 pełnił posługę kapelana w Domu Macierzystym Sióstr Benedyktynek Wynagradzających Najświętszemu Obliczu Chrystusa Pana w Bassano Romano. 14 kwietnia 1988 r. ks. Zimowski został kapelanem Jego Świątobliwości, a 10 lipca 1999 r. obdarzono go godnością prałata honorowego.

W czasie pracy w Watykanie ks. Zimowski był postulatorem w Kongregacji do Spraw Kanonizacyjnych przy procesach Karoliny Kózkówny i ks. Romana Sitki – z diecezji tarnowskiej, jak też Marii Julitty Ritz – z diecezji Würzburg w Niemczech. Podejmował też prace nad przygotowaniem „Katechizmu Kościoła Katolickiego”, zwłaszcza jego polskiego wydania, jak też współpracował z Radiem Watykańskim. Ks. Zimowski podjął starania, by w rodzinnym Kupieninie powstał Dom Radosnej Starości im. Jana Pawła II i kaplica pw. Świętych Apostołów Piotra i Pawła. W domu tym schronienie może znaleźć 75 osób.

Biskupem radomskim został mianowany przez Jana Pawła II w Wielki Czwartek 28 marca 2002 r. Uroczysta konsekracja biskupia i ingres odbyły się 25 maja 2002 r. w radomskiej katedrze. Głównym konsekratorem był kard. Joseph Ratzinger, dzisiejszy papież Benedykt XVI.  W homilii kard. Józef Glemp, prymas Polski zaznaczył, że uroczystość udzielenia sakry biskupiej bp. Zimowskiemu jest pierwszą konsekracją biskupią w Polsce w XXI wieku. Hasłem posługi pasterskiej bp. Zygmunta Zimowskiego są słowa „Non ministrari sed ministrare” – „Nie przyszedłem, aby mi służono, lecz aby służyć”.

Jako biskup radomski przygotował koronację obrazu Matki Bożej Ostrobramskiej w Skarżysku-Kamiennej i Matki Bożej Bolesnej w Kałkowie-Godowie.

Od października 2007 r. był członkiem Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski. Od 6 marca 2008 r. do 26 listopada 2009 r. pełnił funkcję delegata Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji.

30 czerwca 2008 r. otrzymał doktorat honoris causa Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. 9 listopada 2008 roku odznaczony przez Prezydenta RP, Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za zaangażowanie na rzecz ratowania żydowskich zabytków cmentarnych.

18 kwietnia 2009 r. papież Benedykt XVI mianował bp. Zygmunta Zimowskiego przewodniczącym Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Chorych i Służby Zdrowia, wynosząc go równocześnie do godności arcybiskupiej i zwalniając z posługi biskupiej w Radomiu.

4 maja 2011 Benedykt XVI włączył go do gremium członków Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych, a 28 lipca 2012 Kongregacji ds. Biskupów.

Na podst. episkopat.pl (Diecezja Radomska/BP KEP)