dobrze że informacje o sytuacji wilniuków pan Duda mógł pozyskać bezpośrednio od kolegi z Parl. Europ. Tomaszewskiego niż od "lietuviskich strategicznych partnerów"...

Duda był bliskim współpracownikiem Lecha Kaczyńskiego to i oczywiste jest, że nie może krytykować jego kierunku. Ale nie musi iść jego śladem i popełniać tych samych błędów.

Panie Witoldzie, Panie Witoldzie - wolnego. Polecam lekturę wypowiedzi Dudy na portalu zw.lt. Wzorem swego mentora Lecha Kaczyńskiego chce on najpierw odbudować "narzędzia oddziaływania na Litwę i cały region", jak to czynił wielki strateg Lech Kaczyński, a potem zająć się waszymi sprawami. Czuli nigdy Zadowalają Pana osiągnięcia tak uprawianej polityki nieboszczyka?

3. Warto zwrócić uwagę na jeszcze jedną, istotną z naszego punktu widzenia, okoliczność. Otóż prezydent - elekt Andrzej Duda, jako wybrany w zeszłym roku poseł do Parlamentu Europejskiego, należy do frakcji EKR, tej samej, w składzie której pracuje europoseł AWPL Waldemar Tomaszewski. Dlatego możemy mieć pewność, że nasze sprawy, zarówno te radosne, jak i bolączki wynikając z dyskryminującej nas postawy władz litewskich, są prezydentowi Dudzie dobrze znane, a informacje czerpie z tzw. pierwszej ręki, czyli pewnego i wiarygodnego źródła. Lider AWPL często nagłaśnia sytuację na Litwie, wielokrotnie podejmował w tym temacie rozmaite interwencje, należy do nowo powstałej intergrupy Parlamentu Europejskiego ds mniejszości narodowych. Zapewne więc prezydent Duda ma odpowiednią bazę i wiedzę, by w sprawach polskiej autochtonicznej mniejszości narodowej na Litwie zająć postawę właściwą do sytuacji i potrzeb, dużo bardziej aktywną, niż jego bierny poprzednik. Dlatego Andrzejowi Dudzie gratuluję wyboru na prezydenta Polski, a jednocześnie pokładam w nim wielkie nadzieje i obdarzam wysokim kredytem zaufania, że naprawdę będzie także naszym prezydentem.

1. Prezydentura Bronisława Komorowskiego, z punktu widzenia potrzeb i nadziei Polaków na Litwie, to było pięć zmarnowanych lat. Nie zmienił tego nawet fakt wileńskich korzeni rodu prezydenta, ani pamięć tragicznej śmierci z ręki szaulisów w Ponarach jego stryja (nomen omen także Bronisława Komorowskiego). W kreowaniu polityki zagranicznej prezydent Komorowski był równie zaplątany jak jego partyjni towarzysze z rządzącej PO, którzy np. raz kochali Putina namiętną i gorącą miłością (okolice katastrofy smoleńskiej), to zmienili nastawienie o 180 stopni (po wydarzeniach ukraińskich). W relacjach z Litwą Komorowski był zupełnie bez pomysłu i bez politycznej wizji, to strona litewska realizowała swoje zamierzenia przy niemal zupełnej bierności strony polskiej. Dlatego położenie Polaków na Litwie uległo dalszemu dramatycznemu pogorszeniu, że wspomnę tylko wygaszenie ustawy o mniejszościach narodowych w 2010 roku, przyjęcie fatalnej ustawy oświatowej w 2011 roku, horrendalne grzywny finansowe za podwójne napisy, ciągłe napastliwe i niesprawiedliwe zaszczuwanie mniejszości narodowych przez wielu litewskich polityków, media i komentatorów, w tym wyjątkowo skandaliczne wystąpienia prezydent Grybauskaite czy Landsbergisa seniora. Dlatego porażka i odejście Komorowskiego nie tylko nie wzbudza większych emocji, ale wręcz można je przyjąć za dobrą monetę.