Nowa sąsiedzka tradycja, gdy wizyta polskich przywódców na Litwie pokrywa się z atakiem litewskich władz na polską mniejszość ciągnie się od czasów, gdy prezydentem Polski był śp. Lech Kaczyński. Podczas jego wizyty w roku 2010 w Wilnie Sejm RL demonstracyjnie odrzucił ustawę, mającą zagwarantować litewskim Polakom oryginalną pisownię ich imion i nazwisk w dokumentach litewskich.

Od lat Polacy na Litwie obserwują coś w rodzaju nowej sąsiedzkiej tradycji: gdy w Wilnie gości któryś z przywódców Polski, polska mniejszość na Litwie otrzymuje kolejny cios od władzy litewskiej...
Najświeższym tego przykładem była pierwsza od zaprzysiężenia wizyta premiera Polski Donalda Tuska w Wilnie. W spotkaniach z litewskimi odpowiednikami była demonstrowana solidarność, wspólnota celów w obliczu rosyjskiej agresji na Ukrainie, strategiczne partnerstwo, wspólne plany gospodarcze. Wszystko to jest ważne, warte wsparcia, cenne w trudnych czasach zagrożenia ze Wschodu. Niemniej polska mniejszość na Litwie i tym razem przeżyła coś w rodzaju deja vu. Akurat w momencie pobytu Donalda Tuska w Wilnie Wileński Sąd Okręgowy wydał orzeczenie stwierdzające, że Polacy nie mogą w swych nazwiskach używać polskich znaków diakrytycznych. Mogą jedynie poprawnie zapisać literkę „w”. W sprawie zanków diakrytycznych głos ma zabrać Sejm RL przyjmując odpowiednie prawo. Sejm zaś, rzecz oczywista, ani myśli tą sprawą się zająć. Przynajmniej w tej kadencji.

Wilno – Warszawa, wspólna sprawa!