Granitowa tablica, autorstawa rzeźbiarza Marijonasa Šlektavičiusa, upamiętniająca Stanisława Narutowicza (1862-1932), Aleksandrasa Stulginskisa (1885-1969) i Jonasa Smilgevičiusa (1870-1942), jest umieszczona na gmachu ówczesnego gimnazjum, w którym wszyscy trzej politycy w różnych okresach pobierali nauki.

Obecnie w budynku gimnazjum mieści się Wydział Nauk Przyrodniczych i Inżynierii Lipawskiego Uniwersytetu.

Stanisław Narutowicz (1862–1932), prawnik, działacz społeczny i polityczny. Urodzony w Telszach, był synem Jana, powstańca 1863 r., właściciela majątku Brewiki (pow. Telsze w gub. kowieńskiej) i sędziego powiatowego z wyboru, oraz jego trzeciej żony Wiktorii ze Szczepowskich, bratem pierwszego polskiego prezydenta Gabriela Narutowicza.

Po ukończeniu gimnazjum w Lipawie w r. 1882 wstąpił na wydział prawa uniwersytetu petersburskiego. Za udział w ruchu studenckim w został wydalony z uniwersytetu, przez pewien czas mieszkał w Lipawie, pozostając pod tajnym dozorem policji, cofniętym w marcu 1883. Studiował następnie na uniwersytecie w Kijowie.

W r. 1887, po ukończeniu uniwersytetu, zamieszkał w Warszawie, gdzie zatrudniony był jako kandydat sądowy, współpracował z Ludwikiem Krzywickim w utworzeniu "Tygodnika Powszechnego", legalnego pisma robotniczego. Wskutek stałych konfiskat pisma przez cenzurę carską "Tygodnik" został zlikwidowany.

W maju 1891 S. Narutowicz powrócił wraz z żoną, działaczką oświatową i kuzynką Józefa Piłsudskiego, Joanną z Billewiczów, do rodzinnych Brewik.

W lipcu 1917 został wysunięty przez miejscową ludność jako delegat na tzw. Konferencję Litewską, która wyłoniła Radę Litewską (Tarybę), wszedł w jej skład i był jedynym Polakiem wśród sygnatariuszy aktu niepodległości Litwy 16 II 1918. Wkrótce jednak przeciwstawił się uległości Taryby wobec władz niemieckich i w czerwcu 1918 wystąpił ostatecznie z jej składu, protestując przeciwko ogłoszeniu niemieckiego księcia Wilhelma von Urach królem Litwy.

Działał na rzecz pokojowego zażegnania waśni pomiędzy Polską i Litwą. Opowiadał się za utrzymaniem niepodległości Litwy, ale występował przeciwko panoszącym się wpływom niemieckim. Zmarł śmiercią samobójczą 31 XII 1932 w Kownie. (Źródło: Internetowy Polski Słownik Biograficzny http://ipsb.nina.gov.pl )