Seminarium otworzyli pełnomocnicy ds. PW Polski, Litwy oraz Szwecji (Vaidotas Verba, Beata Pęksa, Martin Hagström), zaś ogólnego podsumowania całości przeprowadzonych dyskusji dokonał ambasador tytularny ds. PW Juris Poikans z MSZ Łotwy, która w I połowie 2015 rokuo obejmie przewodnictwo w UE.
Jak infomruje Ambasada RP w Wilnie, seminarium miało charakter pogłębionej debaty eksperckiej. Udział w nim wzięli analitycy reprezentujący najbardziej prestiżowe think tanki z Armenii, Azerbejdżanu, Białorusi, Gruzji, Mołdawii, Ukrainy, a także z Polski, Litwy i Szwecji. Uczestnicy omówili uwarunkowania wewnętrzne w krajach PW oraz ich sytuację gospodarczą w kontekście współpracy z UE. Przedstawili również swoje własne oraz dominujące w ich krajach poglądy na temat korzyści z udziału w Partnerstwie. Debatowano nad przyszłością programu PW i możliwościami jego dalszego rozwoju.
Podczas spotkania podkreślono, że pewne rozczarowanie wynikiem wileńskeigo szczytu PW w odniesieniu do Ukrainy nie powinno przesłonić sukcesu, jakim jest parafowanie umów z Mołdawią oraz Gruzją. Ambasador Beata Pęksa zaznaczyła, że głównym celem PW jest wsparcie społeczeństwa obywatelskiego w krajach objętych programem i usuwanie sztucznych murów między społeczeństwami. Ambasador Vaidotas Verba, odwołując się do decyzji Kijowa ws. niepodpisania umowy stowarzyszeniowej podczas szczytu, stwierdził, że wbrew pozorom nie jest to porażka szczytu, bo właśnie teraz, demonstrując na ulicach, społeczeństwo ukraińskie udowadnia, że chce ostatecznie zerwać z dziedzictwem ZSRR i wejść do europejskiej rodziny. Z kolei ambasador Martin Hagström przestrzegł państwa uczestniczące w PW przed nadmierną krytyką tego programu, gdyż, jego zdaniem, „dyskutując o tym, czym PW nie jest, traci się z pola widzenia to, czym ono jest, czyli m.in. szanse na modernizację i transformację".
W kolejnych częściach seminarium paneliści przedstawili wiele interesujących informacji nt. krajów pochodzenia oraz cennych przemyśleń, które niewątpliwie stanowić będą inspirację dla państw UE w dalszych pracach nad rozwojem i podnoszeniem atrakcyjności programu Partnerstwa Wschodniego.
Na podst. inf. Ambasady RP w Wilnie
Komentarze
. The most obvious and recent example is the coming to an end of the 1989 Law on National Minorities in 2010; (as of 18 November 2013) the inability to agree on new legislation on the rights of minorities; the reduction in the number of courses allowed to be taught in minority languages and their mandatory replacement by the Lithuanian medium instruction; the continued refusal to recognize and use in most official activities non-Lithuanian names for citizens; court judgments against bilingual street signs in areas inhabited by national minorities in substantial numbers, etc.”
As this alternative Report highlights, there has been a tendency in recent years for authorities to increasingly ignore the provisions of the FCNM and the recommendations of that treaty’s Advisory Committee, sometimes under the argument that it does not involve ‘real obligations’ and that its provisions are mostly programmatic. This has perhaps predictably led to a sense of impunity among officials, or at least an absence of any urgency, in complying with the commitments made by the Government of Lithuania when it ratified the Convention. As a result, there appears to be not only clear breaches of the country’s FCNM obligations, but more worryingly an increasing refusal of authorities to acknowledge or even to consider that their conduct needs to be measured by and comply with the standards set out in the FCNM in certain areas.
on 17 February 2000 and Lithuania’s accession to the European Union in 2004. It is unfortunate because one would expect a trend towards increased compliance with Lithuania’s treaty obligations after ratification and the impact of more than 12 years of monitoring and recommendations by the FCNM’s Advisory Committee of Experts.
"The European Foundation of Human Rights’ (the ‘EFHR’) alternative report aims to highlight the protection of minorities since Lithuania’s ratification of the Framework Convention for the Protection of the Rights of National Minorities (the ‘FCNM’) on 17 February 2000 (the treaty came into force in Lithuania on 1 July 2000). This report also provides data and documents that might be useful in better assessing Lithuania’s compliance with its legal obligations under this treaty. It is to be emphasised that the criticism and praise it contains are offered in the hope of making Lithuania a stronger, more tolerant democracy fully respectful of its human rights obligations in respect to one of its more vulnerable members of society: its national minorities.
1.zmniejszenie lekcji szkolnych w języku mniejszości,
2.obowiązkowe wprowadzenie nauczycieli Litwinów do uczenia Polaków
3.odmowa zapisu imion i nazwisk w oryginale,
4 orzeczenia sądów o nielegalności podwójnych nazw miejscowości zamieszkałych w większości przez nie Litwinów itp.
Oto tłumaczenie niektórych fragmentów Raportu Alternatywnego EFHR o Ochronie Praw Mniejszości Narodowych.
a] Konwencja o Prawach Mniejszości [FCNM] została ratyfikowana przez Litwę 17 lutego 2000r weszła w życie na Litwie 1 lipca 2000r.
b] W roku 2004 Litwa wstąpiła do UE.
c]Spodziewano się przez 12 lat że Litwa sprosta wypełnieniu swoich obowiązków wynikających z tych z podpisanych zobowiązań.
d]W ostatnich latach zaistniała tendencja lekceważenia przyjętych zobowiązań przez Litwę.
e]Ta sytuacja dała poczucie bezkarności Litwie, lub co najmniej braku pilności spełnienia tych zobowiązań.
f] Wynikiem tego jest jawne pogwałcenie zobowiązań FCNM i co gorsza nawet brak nawet ochoty do rozważenia implementacji.
Kanał RSS z komentarzami do tego postu.