Limuzyna GAZ-14 Czajka obchodzi urodziny

2013-10-14, 12:38
Oceń ten artykuł
(1 głos)

14 października 1977 r. w fabryce Gorkowskij Awtomobilnyj Zawod (GAZ) w rosyjskim mieście Gorkij (obecnie Niżnij Nowgorod) z taśmy produkcyjnej zjechał luksusowy pojazd drugiego pokolenia Czajki – GAZ-14. Samochód ten był produkowany wyłącznie dla radzieckich dygnitarzy.

Co prawda, pierwszy samochód GAZ-14 wyprodukowano już wcześniej, w grudniu 1976 r., i sprezentowano Leonidowi Brieżniewowi z okazji 70-lecia urodzin. (Była to jedyna Czajka w kolorze wiśni).

Gaz-14 był następcą pierwszego modelu Czajki GAZ-13, luksusowego auta służbowego dla funkcjonariuszy państwowych.

Czajka GAZ-14 była produkowana w latach 1977- 1988. (Stara Czajka GAZ-13 była produkowana do 1981 r.). Ten luksusowy pojazd był dostępny wyłącznie jako samochód służbowy dla funkcjonariuszy państwowych lub działaczy partyjnych.

Produkcję drugiego, i ostatniego, modelu Czajki GAZ -14 zakończono w 1988 r. Produkcja tej limuzyny została wstrzymana decyzją ówczesnego sekretarza generalnego partii komunistycznej Michaiła Gorbaczowa, dążącego m.in. do ograniczania przywilejów ludzi władzy. Ponadto podstawową część urządzeń technologicznych zniszczono. Łącznie wyprodukowano 1114 Czajek drugiego modelu, a ostatni GAZ-14 zjechał z taśmy produkcyjnej 24 grudnia 1988 r.

GAZ-14 miał silnik 5,5-litrowy l o mocy 220 KM. Czajka osiągała prędkość do 175 km/h. (Przyspieszenie 0-100 km/h: 15 s).

Oprócz limuzyn, wyprodukowano kilka kabrioletów GAZ-14-05, przeznaczonych do odbierania defilad wojskowych.

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 24 czerwca 2024 

    Narodzenie św. Jana Chrzciciela, uroczystość

    Łk 1, 57-66. 80

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim. Chłopiec rósł i wzmacniał się duchowo. Przebywał na pustkowiu aż do czasu wystąpienia przed Izraelem.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24