Film pokazuje walkę się ze sobą, z czasem, z ludźmi marksistowskiej władzy, nie pomija dobrych bohaterów przywiązanych do monarchii i Kościoła świętego. Fernandel był zaproszony do Watykanu. Przez generała de Gaulle’a był nazwany najsławniejszym Francuzem po Generale. Fernandel to recenzent życia.

W minionych dniach przypomniałam sobie jego piosenkę – „Tango Corse” (korsykańskie tango), bo to niby- taniec, który udaje – tango; to taniec, który jest karykaturą tańca – jak wszystko, co straciło swój smak, tożsamość, rolę, i jest tylko atrapą swojej tożsamości. Tango korsykańskie to – tango „uwarunkowane” – śpiewa Fernandel – „to zorganizowana sjesta”: „przemieszczamy się, by się przekonać o tym, że nie śpimy” – „to przedsmak poduszki”.

A więc, „tango korsykańskie”, to anty- tango – bo prawdziwe tango jest tańcem dynamicznym.

Lecz, czy dzisiaj czegoś takiego – na wzór „tanga korsykańskiego” nie udają politycy, którzy spowalniają i tłumią dynamikę procedowania projektu „Zatrzymaj aborcję”?

Bo przecież, oddalanie możliwości natychmiastowego ratowania poczętych i nienarodzonych zaprzecza dynamice wymaganej powagą sprawy, dynamice z jaką sprawa ochrony życia powinna być podjęta i wykonana. I politycy zachowują się jak ospały ochroniarz na placu budowy, zamiast pędzić z obroną życia – „na sygnale”, jak karetka pogotowia, która omija wszelkie przeszkody, zaś inne samochody ustępują jej z drogi. I Sejm, zamiast doprowadzić do zakazu egzekucji na niewinnym życiu poczętego i nienarodzonego dziecka, wykonuje ruchy pozorne.

A przecież jest kulturowym, intelektualnym i politycznym skandalem wmawianie ludziom, że jakikolwiek system polityczny jest czymś ważniejszym, lub pierwszym od ochrony życia każdego człowieka; że przepisy mogą być oderwane od prawdy o tym, że to z faktu życia człowieka wywodzi się każdy słuszny, prawdziwy i godziwy przepis.

Nie udawajmy, że nic się nie dzieje. Z każdą godziną złe prawo – do aborcji pogrąża nas w straszliwej odpowiedzialności za każde życie, niesprawiedliwe skazane na śmierć w męczarniach – w dobrych i złych warunkach sanitarnych, za pieniądze podatników.

Za brutalnie zabijane, żyjących, maleńkich i bezbronnych osób, które w oczach Boga mają już swoje imiona, serca, ciała, schronienie pod sercem matki oraz powołanie, odpowiemy przed Bogiem. Oskarży nas sumienie w godzinie śmierci i oskarży każdego, kto odpowiada za niby – prawo do aborcji. To anty-prawo, to cyniczne szyderstwo z ludzkiego rozumu, bo rozum, który zdradza Prawdę, jest karykaturą rozumu. Z kolei serce, które zdradza Miłość – kamienieje. I nie ma tutaj nic pośrodku. Jest – albo, albo.

Spójrzmy na przyrodę – rozkwita: żółte forsycje, mirabelki, liliowe hiacynty; zielenieją modrzewie i lipy.

Życie, choć trudne, jest piękne. Dlaczego żałować go dzieciom?

Dr Aldona Ciborowska

prawy.pl