Uczniowie z Rukojń własnoręcznie wykonywali palmy wielkanocne

2022-04-14, 09:56
Oceń ten artykuł
(0 głosów)
Uczniowie z Rukojń własnoręcznie wykonywali palmy wielkanocne Fot. archiwum szkoły

Palma jest tradycyjnym symbolem Wileńszczyzny i śliczną dekoracją na Wielkanoc, a wicie palm – tradycją Ziemi Wileńskiej. Kiedyś palmy robiło się z papieru i traw, z gałązek wierzby (stąd litewska nazwa „verba”). Wierzba od dawna miała wielkie znaczenie w życiu ludzi wsi, w kulturze chrześcijańskiej. Jest drzewem, które wiosną najwcześniej budzi się do życia, a w symbolice Kościoła jest znakiem zmartwychwstania i nieśmiertelności duszy.

Z palmami wielkanocnymi wiąże się wiele zwyczajów i wierzeń. Tradycją niedzieli palmowej było chłostanie się palmą. Chłostano się nawzajem życząc sobie zdrowia i bogactwa. Wierzono, że wyświęcona palma leczy choroby, chroni przed czarami, ogniem i złem. Wyświęcone w kościele palmy przechowywano przez cały rok za obrazem przedstawiającym świętych do następnej Niedzieli Palmowej.

W przededniu świąt wielkanocnych w celu kultywowania tradycji i obyczajów naszego regionu został zorganizowany wyjazd uczniów klas początkowych Gimnazjum w Rukojniach do muzeum palmiarstwa.

Izba Palm i Użytku Powszechnego w Ciechanowiszkach działa od 2000 roku. Ekspozycje muzealne zapoznają z tradycjami Ziemi Wileńskiej. Tu możemy podziwiać przeróżne palmy, stare meble i przedmioty użytku codziennego, które stwarzają wspaniałą aurę do aktywnej, twórczej i pomysłowej pracy. Dzieci pod kierownictwem doświadczonych palmiarek, pobudzone zapachem suchych ziół, z bogatego materiału przyrodniczego uwiły piękne palmy.

Uczniowie wyjeżdżali z bogatym bagażem wiedzy na temat tradycji i obyczajów świąt wielkanocnych. Najważniejszym zaś atrybutem była palma, u każdego inna, którą z honorem się poniesie do kościoła w Niedzielę Palmową.

Krystyna Jerszowa,
nauczycielka klas początkowych

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24