Przedszkolacy z Rudomina pamiętają o swoich dziadkach

2017-02-10, 15:03
Oceń ten artykuł
(1 głos)

W dniu 8 lutego w Gimnazjum im. Ferdynanda Ruszczyca odbyła się uroczystość z okazji Święta Babci i Dziadka pod hasłem:

Zawsze niech będzie Babcia,
Zawsze niech będzie Dziadek,
Zawsze niech będą z nami…
Niech nam żyją sto lat!

Babcia i Dziadek to bardzo ważne osoby w życiu każdego dziecka, dlatego w tym szczególnym dniu dzieci z grup przedszkolnych 0 b, 0c, "Krasnale" i "Smerfy" z polskim językiem nauczania oraz 0a z rosyjskim językiem nauczania również pamiętały o swoich Babciach i Dziadkach. Wspólnie ze swoimi paniami Bożeną Trusilewicz, Oksaną Zagurską, Dianą Jurgo, Renatą Skokunową, Krystyną Wojsiat oraz Katarzyną Tamaszawiczienie przygotowały dla nich specjalny program artystyczny. Były wiersze, piosenki i inscenizacje, nie zabrakło też tańców.

Na koniec uroczystości wszystkie dzieci wręczyły własnoręcznie wykonane prezenty dla swoich ukochanych Babć i Dziadków. Wszyscy z dumą patrzyli na swoje wnuczęta, które włożyły wiele wysiłku, aby jak najlepiej wyrazić swoją miłość i szacunek.Czcigodni goście ze wzruszeniem odbierali czułe słowa, kierowane pod ich adresem. Dyrektor gimnazjum Żaneta Jankowska złożyła serdeczne życzenia Dziadkom, podziękowała dla pedagogów za organizację uroczystości i wręczyła dzieciom słodycze.

Mamy nadzieję, że ten dzień na długo pozostanie w pamięci zarówno dzieci jak i Dziadków!

Kochanym Babciom i drogim Dziadkom jeszcze raz życzymy samych pięknych chwil w życiu i tego, aby zawsze byli dumni ze swych wnuków, jak w tym dniu.

Pedagog grupy przedszkolnej
Renata Skokunowa

{gallery}Dzien-Babci-Dziadka-Rudomina{/gallery}

Dodaj komentarz

radiowilnowhite

EWANGELIA NA CO DZIEŃ

  • Poniedziałek, 23 grudnia 2024 

    Łk 1, 57-66

    Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

    Dla Elżbiety nadszedł czas rozwiązania i urodziła syna. Gdy sąsiedzi i krewni dowiedzieli się, że Pan okazał jej wielkie miłosierdzie, cieszyli się razem z nią. Przyszli ósmego dnia, aby obrzezać chłopca i nadać mu imię jego ojca Zachariasza. Lecz jego matka powiedziała: „Nic podobnego! Będzie miał na imię Jan”. Oni przekonywali ją: „Przecież nie ma nikogo w twojej rodzinie, kto by miał takie imię”. Za pomocą znaków pytali więc jego ojca, jak chce go nazwać. A on poprosił o tabliczkę i napisał: „Na imię mu Jan”. Wtedy zdumieli się wszyscy. I natychmiast otworzyły się jego usta, odzyskał mowę i wielbił Boga. Lęk padł na wszystkich ich sąsiadów. Po całej górskiej krainie Judei opowiadano o tym wszystkim, co się wydarzyło. A wszyscy, którzy o tym słyszeli, zastanawiali się i pytali: „Kimże będzie ten chłopiec?”. Bo rzeczywiście ręka Pana była z nim.

    Czytaj dalej...
 

 

Miejsce na Twoją reklamę
300x250px
Lietuva 24Litwa 24Литва 24Lithuania 24