„Po śmierci w 2015 roku w Waszyngtonie hrabiny Felicji Laimė Broel-Plater, właścicielki pałacu w Wilkianach, jej majątek przeszedł na trzech spadkobierców (dwóch mieszka za granicą, jeden na Litwie). Trzej spadkobiercy upoważnili kancelarię prawniczą „Euroteisės biuras” do sprzedaży pałacu w Wilkianach, znajdującego się w rejonie szyłokarczemskim” – informuje Departament Dziedzictwa Kulturowego, który wydał zgodę na sprzedaż tego zabytkowego obiektu, chronionego przez państwo (kod w Rejestrze Zabytków Kultury – 1016).
Pałac z dwudziestoma hektarami ziemi jest sprzedawany za 400 tys. euro. Aby uzyskać bardziej szczegółowe informacje dotyczące sprzedaży, należy skontaktować się z kancelarią prawniczą, reprezentującą właścicieli.
Jak informuje Departament Dziedzictwa Kulturowego, pierwsze wzmianki o dworze w Wilkianach pochodzą z 1695 roku w inwentarzu dworu w Szwekszni (lit. Švėkšna). Do 1820 roku dwór w Wilkianach należał do dworu w Szwekszni. Po podziale majątku pierwszym właścicielem samodzielnego dworu w Wilknianach został hrabia Franciszek Stefan Józef Broel Plater (1798-1867). W roku 1843 z inicjatywy Franciszka Platera rzeka Švėkšnalė została spiętrzona, zbudowano młyn wodny, który zachował się do dzisiaj.
W latach 70. XIX wieku majątek odziedziczył syn Franciszka – Aleksander Konstanty Michał Broel Plater (1844-1922). W okresie jego zarządzania wybudowano inne budynki dworskie, które zachowały się do czasów obecnych. Aleksander ufundował budowę nowego kościoła w Szwekszni, a jego żona Maria słynęła z działalności społecznej i charytatywnej. W latach 1880-1882 dokonano rozgraniczenia ziem dworu w Wilkianach. W 1876 roku w północnej stronie dziedzińca architekt I. Seemel zaprojektował dużą drewnianą stodołę z mostem dojazdowym (nie zachowała się). Dziesięć lat później obok wybudowano murowany budynek gospodarczy, który zachował się do dziś.
W roku 1880 Aleksander Plater z żoną zainicjowali odnowienie parku, zasadzenie alei lipowej. W roku 1897 zbudowany został neorenesansowy pałac i brama wjazdowa.
W czasie I wojny światowej hrabiowie wyjechali w głąb Imperium Rosyjskiego. W roku 1912 córka Aleksandra – Janina Plater (1982-1940) wyszła za mąż za Jerzego Platera (1875-1943), syna hrabiego Adama z Szwekszni. Po śmierci ojca w 1922 roku Janina mieszkała w pałacu w Wilkianach, a jej mąż Jerzy – w Szwekszni. Podczas reformy rolnej oba dwory zachowały po 80 ha. W latach 1923-1924 rozparcelowano grunty dworu w Wilkianach.
W 1913 roku w północnej stronie pałacu stanęła rzeźba „Rebeka” dłuta francuskiego rzeźbiarza Huberta Louisa Noela. W 1981 roku rzeźba została wywieziona, aby ją odnowić, a następnie przeniesiona do parku w Połądze. W pałacu w Wilkianach stoi obecnie kopia tej rzeźby.
W 1940 roku pałac został znacjonalizowany przez władze sowieckie. Janina Plater zamieszkała w młynie, wkrótce zachorowała i zmarła w Kownie. W 1944 roku w pałacu urządzono szpital wojskowy, a rok później – sierociniec. W 1959 roku sierociniec został przekształcony w internat, a w 1967 roku – w sanatorium-internat. Od 1979 r., kiedy na terenie dworu wybudowano nowy budynek szkolny, pałac stał pusty.
W 1993 roku pałac i park zostały zwrócone spadkobierczyni Platerów – Laimė Felicji Plater (1921-2015). W 2007 roku na jej koszt przeprowadzono zewnętrzną renowację pałacu.
