Zmarł w nocy z poniedziałku na wtorek. O śmierci reżysera poinformował na portalu społecznościowym jego krewny. W środę Nekrošius skończyłby 66 lat.
Eimuntas Nekrošius należy do ścisłej litewskiej czołówki reżyserskiej, laureat wielu nagród litewskich i międzynarodowych. Urodził się 21 listopada 1952 roku w Pažobrisie (rejon rosieńskim). W 1978 roku ukończył wydział reżyserii w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej w Moskwie, obecnie GITIS. Po powrocie na Litwę pracował w Państwowym Teatrze Młodzieżowym w Wilnie, Państwowym Teatrze Dramatycznym w Kownie.
Debiutował spektaklem „Smak miodu” Šeila Delaney w 1977 roku. Swoimi kolejnymi adaptacjami prozy zwrócił uwagę krytyków.
W latach 90. ubiegłego stulecia powstały jego słynne spektakle „Mozart i Salieri. Don Juan. Dżuma” według Aleksandra Puszkina, „Trzy siostry” Antona Czechowa i „Hamlet Wiliama” Szekspira. Te spektakle stanowią kanon twórczości litewskiego reżysera i wprowadziły go na główne sceny europejskie.
W 1998 roku Nekrošius utworzył własny teatr „Meno Fortas”. Na jego deskach powstało wiele z wielkich inscenizacji szekspirowskich reżysera. Oprócz wyżej wspomnianego „Hamleta”, za który otrzymał najwyższe nagrody na prestiżowych europejskich festiwalach teatralnych, także „Makbet”, „Otello”.
W szekspirowskich przedstawieniach ukazał nowe możliwości podejścia do tekstu, które stały się dla litewskiego teatru punktem odniesienia. Do dzisiaj reżyserzy, sięgając po utwory Szekspira, podejmują dialog z inscenizacjami Nekrošiusa.
Wystawił też m.in. operę rockową Sigitasa Gedy i Kęstutisa Antanėlisa „Miłość i śmierć w Weronie” (1982, 1996), a także sztuki znanych dramaturgów jak Czingiz Ajtmatow, Anton Czechow, Nikołaj Gogol.
Charakterystyczną cechą jego sztuk jest kojąca muzyka w tle o powtarzalnym wzorcu w całym spektaklu, szerokie zastosowanie tańca i ruchu oraz unikalne rekwizyty na scenie, a także wykorzystanie naturalnych substancji takich jak woda, ogień, wiatr, lód i kamień.
Nekrošius wystawiał swoje sztuki i widowiska także poza granicami Litwy, m.in. w Rosji, we Włoszech, Izraelu, Szwajcarii, Argentynie, Stanach Zjednoczonych, Austrii.
Wielokrotnie pracował w Polsce. W 1997 roku za „Hamleta” otrzymał Nagrodę im. Konrada Swinarskiego przyznawaną przez miesięcznik „Teatr” jako jedyny do dziś zagraniczny reżyser w historii tego wyróżnienia. W 2013 roku w Teatrze Wielkim – Operze Narodowej wyreżyserował operę Pawła Szymańskiego „Qudsja Zaher”, a w 2016 roku w Teatrze Narodowym odbyła się premiera „Dziadów” Adama Mickiewicza. Ten spektakl uznano za najlepszy w Polsce w sezonie 2015/2016 i po raz drugi przyznano mu nagrodę im. Konrada Swinarskiego. Przed miesiącem ten spektal miał swoja litewską premierę w Wilnie.
Na podst. ELTA, pl.wikipedia.lt
