Jak na dzieło takich rozmiarów, namalowane z takim kunsztem, czas przygotowania był zaiste ekspresowy. Niewprawiony i niezaznajomiony z historią oglądający obraz może pomyśleć, że w jego centralnym punkcie z uniesionym mieczem pędzi na koniu Władysław Jagiełło. Tymczasem jest to brat stryjeczny Jagiełły, wielki książę litewski Witold, przedstawiony jako pierwsza osoba, która zorientowała się, że szala zwycięstwa przechyliła się na stronę polsko-litewską. Polski król na obrazie stoi zaś w prawym górnym rogu płótna, w okolicach lasu, w których sprytne wojska polskie przeczekały Krzyżaków.
Przy tworzeniu dzieła Jan Matejko inspirował się historycznymi kronikami napisanymi przez Jana Długosza. Nawet jeśli malarz pozwolił sobie na wprowadzenie pewnych fikcyjnych elementów, bazował przede wszystkim na gruntownych badaniach i źródłach historycznych. Był pewien, że odwzorował pole bitwy bardzo realistycznie, odwiedził nawet miejsce słynnej batalii i po powrocie do Krakowa wprowadził niezbędne poprawki do swego dzieła.
Jan Matejko – malarz, rysownik związany z Krakowem, najwybitniejszy reprezentant nurtu historyzmu w malarstwie polskim. Urodzony w 1838 w Krakowie, zmarł tamże w 1893. Ukazując dawną wielkość Rzeczypospolitej i chwałę jej oręża, Matejko pragnął kształtować serca i umysły Polaków, wskrzesić wiarę w odrodzenie niepodległej ojczyzny. Jako pierwszy nadał tak wysoką rangę malarstwu historycznemu, zafascynował nim szerokie rzesze społeczeństwa, zamanifestował na arenie międzynarodowej odrębny charakter i wysoki poziom artystyczny sztuki polskiej, zdobywając najwyższe wyróżnienia na wystawach w Paryżu, Wiedniu czy Berlinie.
Rota
