Umiejętność artysty fotografika nurkowania w ukrytą duszę modela stanowi niewątpliwie o niezwykłej sile twórczości portretowej Krzysztofa Gierałtowskiego, który bogatszy o doświadczenia sztuki wieku XIX i XX wieku tak charakteryzuje swój stosunek do sztuki portretowania: Każdy ma oczy, usta i nos, ale dopiero utrwalony grymas, błysk oka, struktura twarzy czy obecność przedmiotu magicznego, skrzyżowanie z kątem spojrzenie kamery, perspektywą obiektywu, kadrem, oświetleniem i kolorem pozwalają stworzyć portret subiektywny. Portret subiektywny nie ma roszczeń do prawdy obiektywnej, jest raczej autorską impresją zaangażowanego fotografa. Spór o istotę portretu, o proporcje obecności w nim autora i modela jest jednym z najistotniejszych.
Portretowa Teka uomini famosi Krzysztofa Gierałtowskiego liczy 44 portrety. Miejsce poczesne zajmują w niej ludzie kultury, aktorzy, pisarze, malarze, reżyserzy, muzycy. Mężów stanu i polityków jest zaledwie trzech, ale za to takich, jak Jan Paweł II, Lech Wałęsa i Tadeusz Mazowiecki. Większość portretów wykonana została w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ubiegłego stulecia. Większość też sfotografowanych przez Gierałtowskiego wybitnych Polaków odeszła już od nas i prowadzi swe dysputy na Elizejskich Polach, pozaziemskim, mitycznym miejscu spotkań sławnych ludzi.
Wyboru osobistości dokonał sam artysta.
Organizatorzy:
Instytut Polski w Wilnie
Biblioteka Litewskiej Akademii Nauk im. Wróblewskich.