Szybko awansowała w partyjnej hierarchii, dzięki swoim ostrym przemówieniom zyskała przydomek “Żelazna Dama”, a w 75 roku została niespodziewanie przewodnicząca partii. Cztery lata później, po wygranych wyborach została jedyną do tej pory kobiet premierem Wielkiej Brytanii.
Swoje rządy Thatcher rozpoczęła od ograniczenia praw związków zawodowych, czego efektem były liczne protesty, zwłaszcza wśród górników. Dzięki prywatyzacji, gospodarka zwolniona z ciężaru utrzymywania nierentownych firm, wydobyła się z kryzysu.
Gdy w 82 roku argentyńskie wojska zajęły brytyjskie wyspy Falklandy, Thatcher nie zawahała się, by wysłać tam flotę wojenną i odbić wyspy. Wygrana wojna spowodowała wzrost brytyjskiego patriotyzmu i pozwoliło pani premier odnieść kolejne zwycięstwa wyborcze.
Jednym z najbliższych przyjaciół Żelaznej Damy był amerykański prezydent Ronald Reagan. Łączyły ich liberalne reformy gospodarcze a także wrogość wobec socjalizmu. Dlatego chętnie spotkała się z Michaiłem Gorbaczowem, gdy ten zapowiedział reformy w Związku Radzieckim.
Thatcher była przeciwniczka głębszej integracji w ramach Unii Europejskiej. Nazywała ją utopijnym pomysłem. Jej zdaniem Wspólnota Europejska powinna ograniczyć się do strefy wolnego handlu i nie integrować się politycznie. W efekcie jej krytyki Wielkiej Brytanii przyznano rabat w składce do unijnego budżetu, który obowiązuje do tej pory.
W końcu 1990 roku Thatcher ogłosiła, że nie będzie obiegać się ponownie o przewodnictwo w partii, co łączyło się z rezygnacją ze stanowiska premiera. Udzieliła poparcia Johnowi Majorowi, który został nowym szefem partii. W 1992 roku zakończył się jej mandat w Izbie Gmin, ale nie kariera polityczna.
W tym samym roku otrzymała tytuł para, który upoważnił ją do zasiadania w Izbie Lordów. Krytykowała tam między innymi europejski traktat z Maastricht, mówiła, że ona nie podpisałaby go i domagała się referendum w jego sprawie. Ostatecznie z życia politycznego wycofała się w 2002 roku.
W 2003 roku zmarł jej mąż Denis, a rok później – bliski przyjaciel Reagan. Na pogrzebie amerykańskiego prezydenta złożyła mu wzruszający hołd.
Ale Żelazna Dama przyjaźniła się również z dyktatorem Chile Augusto Pinochetem, który wspierał ją w czasie wojny o Falklandy. Protestowała przeciw aresztowaniu go w Wielkiej Brytanii po tym, gdy hiszpański sąd zażądał jego ekstradycji. Po śmierci generała wyrażała swój głęboki żal.
W jednym ze swoich ostatnich publicznych wystąpień wsparła premiera Gordona Browna. Jednak media bardziej interesowały się jej czerwoną sukienką w barwach Labourzystów.
Thatcher odmieniła nie tylko Partię Konserwatywna i Wielką Brytanię, ale również jej politycznych rywali, którzy musieli przyznać, że wiele z jej reform było korzystnych dla kraju, i którzy po przejęciu władzy kontynuowali częściowo jej politykę.
