W tym roku Suderwa obchodzi 520. rocznicę powstania. Historia tej miejscowości dla wielu mieszkańców jest znana, jednak o mieszczących się tu, jak również w sąsiedniej gminie duksztańskiej, zabytkach archeologicznych zapewne niewielu wie. Biblioteka w Suderwie postanowiła więc zorganizować wyjazd czytelników do Regionalnego Parku Wilii.

Tajemniczy kamień

Kierownik wycieczki Saulius Pupininkas zapoznał przybyłych z ekspozycją w Centrum Zwiedzających, na której prezentowane są tereny chronione na Litwie, zabytki kultury i przyrody na terytorium Parku Regionalnego Wilii, przedstawiona jest obszerna informacja dla podróżujących: na mapie oznakowano trasy wycieczek, poszczególne warte zwiedzenia obiekty, miejsca odpoczynku, tarasy widowiskowe.

Idąc ścieżką przez Dąbrowę Duksztańską zatrzymaliśmy się przy jednym z najbardziej tajemniczych kamieni – Głazie Ojrany z tajemnymi znakami. W górnej, równej części kamienia wybite są znaki przypominające litery. Przypuszczalnie głaz ten mógł być kamieniem granicznym. Co mogą oznaczać wyryte na kamieniu znaki, dotychczas nie wiadomo. Niektórzy badacze twierdzą, że są to runy, inni – że pierwsze litery imion i nazwisk dwóch osób. Miejscowi ludzie twierdzą, że na kamieniu w nieznany sposób zapisane jest, że kryje się pod nim skarb. Od dawnych czasów próbowano kopać pod kamieniem w poszukiwaniu pieniędzy.

Grodzisko Bradeliszki

Wzdłuż ścieżki poznawczej Dąbrowy Duksztańskiej ustawionych jest prawie 40 rzeźb przedstawiających postacie z legend i mitologii litewskiej. W dąbrowie zobaczyliśmy nie tylko rzadkie okazy roślin, ale również umieszczone na drzewach domki dla nietoperzy. Następnie udaliśmy się na grodzisko Bradeliszki. Grodzisko mieści się na naturalnym wzgórzu nad brzegiem Duksztanki – zostało tylko dodatkowo umocnione. Wzgórze to opasuje Duksztanka, jedynie w południowo-wschodniej części grodzisko sięga sąsiedniego wzniesienia, na którym wykopane były rowy obronne i usypane wały. Wartka rzeczka niejednokrotnie podmywała zbocza grodziska, dlatego też obecnie jest znacznie mniejsze. Grodzisko to badali archeolodzy. W najstarszej warstwie kulturowej odkryli resztki ceramiki kreskowej oraz domostw z końca I tysiąclecia przed naszą erą. Najstarsze stojące niegdyś na terytorium grodziska domy to były zwykłe drewniane domostwa wyplatane gałęziami i oblepiane gliną. Resztki domów, w późniejszych warstwach, przypominały budowane z bierwion. W V-VII wieku grodzisko służyło jako schron przed wrogami, zaś ludzie mieszkali w okolicznych wioskach.

Minęła niepostrzeżenie

Wycieczka trwała około trzech godzin. Interesujące opowiadanie jej przewodnika Pupininkasa przykuło na cały czas jej trwania uwagę wszystkich wycieczkowiczów. Po wycieczce jej uczestnicy udali się nad jezioro Elniakampis – tu się wykąpali, zmyli trudy zmęczenia i posilili się smażonymi na grillu kiełbaskami. Na zakończenie postanowiliśmy, że w następnym roku odwiedzimy rozlokowane na terytorium gminy suderwskiej grodzisko Elniakampis oraz zespół kurhanów w Sidaroniai.

Genovaitė Paldavičiūtė