Do pięknego rozwoju jeżówka wymaga podłoża próchnicznego, piaszczysto-gliniastego lub gliniastego. Podłoże może być także średnio żyzne i umiarkowanie wilgotne. Dobrze rośnie na stanowisku słonecznym albo lekko zacienionym.
Jeżówki występują w kilku odmianach. Każda odmiana ma inny kolor. Kwiaty mogą mieć białą, pomarańczową albo żółtą barwę. Jednakże najbardziej cenione przez zielarzy i ogrodników są te, które mają barwę purpurową.
Jeżówka purpurowa wyróżnia się wśród innych odmian. Przede wszystkim pięknie i delikatnie pachnie i jest miododajna. Kwitnie od lipca do października.
Jeżówka najbardziej pasuje do ogrodów wiejskich i rustykalnych, czyli nacechowanych ludowością. W połączeniu z astrami i barwnymi trawami ozdobnymi ta roślina tworzy piękne, mieszane kompozycje rabatowe. Można ją świeżo ścinać i tworzyć piękne wiązanki albo z jej suszonych „jeżyków” komponować bukiety, co ostatnio jest bardzo popularne. Tworzenie kompozycji z suchych traw i kwiatów służy do dekoracji wnętrz jest bardzo na czasie.
Po łacinie nazwa jeżówki jest „echinacea” – „echinos” – co oznacza „jeż”. Jest to bylina, która w nasze strony przywędrowała z Ameryki Północnej.
