Europejscy gracze postanowili dodatkowo zmodyfikować reguły gry, określić zasady poruszania się bierek, a także doprecyzować, na czym właściwie polega roszada czy mat. Choć trzeba podkreślić, że mieszkańcy Starego Kontynentu przez długi czas korzystali z osiągnięć szachistów arabskich.

Prawdziwa moda na szachy nastąpiła w epoce renesansu, szczególnie w Hiszpanii i Włoszech, rozkwit osiągając na przełomie XVI i XVII wieku. Co ciekawe, w 1564 roku Jan Kochanowski wydał oryginalny utwór poetycki zatytułowany po prostu „Szachy” – pierwszy w dziejach polskiej literatury w całości dedykowany królewskiej grze.

Strategia, taktyka, intuicja, wyrachowanie… pojedynki szachowych mistrzów w czasie europejskiego odrodzenia wzbudzały zainteresowanie coraz szerszych grup społecznych. Pojawiały się kluby, stowarzyszenia, co jakiś czas organizowano turnieje. Z upływem stuleci gra wcale nie traciła na znaczeniu, wręcz przeciwnie – zyskiwała kulturową rangę.

W 1886 roku rozegrano pierwszy oficjalny mecz o tytuł mistrza świata pomiędzy polsko-niemieckim szachistą żydowskiego pochodzenia, Johannesem Zukertortem a Wilhelmem Steinitzem z USA (zwycięzcą został Steinitz).

„Rota”